Τζώρτζια Κεφαλά: «Σχεδόν ποτέ δεν τελειώνω τίποτα στη ζωή μου»

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Καταγωγή έχω από την Πάρο. Εκεί περνούσα καλοκαίρια και διακοπές. Ο πατέρας μου είχε ένα σουβλατζίδικο και τον βοηθούσαμε με τα αδέλφια μου. Στα 15 μου ασχολήθηκα με το μπαλέτο και τον χορό.

Δεν είχε την οικονομική δυνατότητα ο πατέρας μου να με στείλει νωρίτερα. Δεν θεωρούσε το μπαλέτο τόσο απαραίτητο. Μια μέρα ανακοίνωσα ότι θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον χορό. “Ξέρω ότι θα είναι πολύ δύσκολα, αλλά θέλω να το παλέψω”, είπα» διηγήθηκε η τραγουδίστρια των Μπλε στο Thema People και συνέχισε:

«Πήγα σε σχολή και θα μπορούσα να έχω πτυχίο και να διδάσκω χορό. Αλλά σχεδόν ποτέ δεν τελειώνω τίποτα στη ζωή μου. Έμαθα χορό, πτυχίο όμως δεν πήρα.
Το 1992 διάβασα μια αγγελία στην εφημερίδα και πήγα στην ακρόαση για τους “Δαίμονες”. Η Άννα Βίσση με έσπρωξε στο τραγούδι. Είχαμε καλές σχέσεις. Εγώ ήμουν χορεύτρια στην παράσταση, αλλά εκείνη μου είπε να το ψάξω με το τραγούδι. Μου έβαλε το ζιζάνιο. Συνέχισα για μερικά χρόνια να δουλεύω σε μιούζικαλ. Και εκεί μου έλεγαν να δουλέψω τη φωνή μου.

Εκείνη την εποχή η νύχτα ήταν ζωντανή. Χωρίς να ξέρεις κανέναν μπορούσες να βρεις μια δουλειά. Άνοιγες μια εφημερίδα, πήγαινες σε μια δουλειά και -αν άξιζες- έπαιρνες τη δουλειά Δεν πήγαινα να πάρω τον μεγάλο ρόλο, αλλά να μπω στο καστ.
Από αγγελία βρήκα και την πρώτη μου δουλειά ως τραγουδίστρια. Με τον Μίμη Πλέσσα και τον Γιώργο Χατζηνάσιο στο “Taboo” το 1994. Μετά η μία δουλειά έφερνε την επόμενη. Και με τη Μαρινέλλα δούλεψα και με τον Βαρδή. Αγαπημένος κόσμος. Μη φανταστείς ότι ήμουν το όνομα. Στον χώρο με ήξεραν»