Νικόλας Ανδρουλάκης: Ο Αιρετικός γιος του Μίμη Ανδρουλάκη

«Η αθανασία δεν χαρίζεται σε κανέναν. Έκανα τη θητεία μου στην παραμεθόριο και αντιλήφθηκα ότι τα 18χρoνα της επαρχίας δεν είχαν καμία ιδέα για το ποιος είναι ο Μίμης. Δεν με ενοχλεί το επώνυμό μου. Μεγαλώνω και συνειδητοποιώ ότι ένα επώνυμο δεν λειτουργεί απογειωτικά, ούτε ως βαρίδιο που σε κρατά χαμηλά. Τον ευχαριστώ γιατί μου έμαθε ότι Αριστερά σημαίνει να αφήνεις κάποιον ελεύθερο να κυνηγήσει τα όνειρά του, να μην τον νουθετείς να ακολουθήσει έναν δρόμο. Συμπτωματικά, καρμικά, υποσυνείδητα μου έβαλε το ζιζάνιο, αν θέλεις, να ασχοληθώ με όλα αυτά. Με βοήθησε να θελήσω να βρω τον εαυτό μου. Γι’ αυτό τον θαυμάζω. Δεν είχα αυτοκαταστροφικές τάσεις, δεν με κατάπιε ποτέ το επώνυμό μου. Τον θαυμάζω γιατί είναι ο Μίμης, τον ξέρει ο κόσμος με το μικρό του όνομα. Θέλω να χαράξω τη δική μου διαδρομή. Θαυμάζω και σέβομαι τον Κακλέα και τον Δημήτρη Λιγνάδη, οι οποίοι μπορούν να κάνουν και θέατρο και να είναι εμπορικό, και σέβομαι τον Θόδωρο Τερζόπουλο, που αθόρυβα διδάσκει τη μέθοδό του στο ‘‘Αττις’’. Και μπορεί να μην τον αναγνωρίζουν όσοι ποστάρουν τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς στο Instagram, αλλά η μέθοδός του διδάσκεται παγκοσμίως» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.

Αυτοκριτική: «Δεν νιώθω ξεχωριστός. Νιώθω 50% βαθιά αγάπη και 50% περιφρόνηση για τον εαυτό μου. Ούτε μόνο πάθος, ούτε μόνο περιφρόνηση. Προσπαθώ να ισορροπώ. Κοιμάμαι τα βράδια αρκετά καλά».