Μαρίνα Καλογήρου: «Προτιµώ να προχωρήσω µπροστά και ας πονέσω, παρά να µείνω σε µια αδράνεια»

∆ύο ηθοποιοί, 19 ρόλοι. Πόσο εύκολο είναι να γλιστράς από τον έναν στον άλλον στην ίδια παράσταση;

Η ουσία του έργου δεν έγκειται στη διαφορετικότητα, αλλά στην οµοιότητα. Ο άντρας, η γυναίκα και η ιστορία τους από καταβολής κόσµου. Οι αγώνες και η ψυχοσύνθεση των αντρών, και αντίστοιχα των γυναικών, και αυτή η αιώνια µάχη προκειµένου να συναντηθούν. Ολοι οι άντρες και όλες οι γυναίκες στο έργο λέγονται Καµίλ. Είναι όλοι εµείς, µε όλα τα διαφορετικά πρόσωπα που γεννιούνται από µέσα µας, σε διάφορες στιγµές της ζωής µας. Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός ότι στην παράσταση πηδάµε από τη µια συνθήκη στην άλλη και συναντάµε όλες αυτές τις πλευρές µας είναι πολύ διασκεδαστικό και απελευθερωτικό!

Ένα ταξίδι από την Εύα µέχρι... τη Μαρίνα. Ή την Καµίλ. Αλήθεια, αν ήσουν η Εύα, τι θα έκανες διαφορετικά από εκείνη; Πώς θα αντιµετώπιζες το φίδι, το µήλο, τον Αδάµ, τον Θεό, τον Παράδεισο;

Μου αρέσουν η εξέλιξη, η γνωριµία µε το καινούργιο, το ψάξιµο, η εµβάθυνση. Νοµίζω ακριβώς τα ίδια θα έκανα! Προτιµώ να ρισκάρω, να γνωρίσω, να προχωρήσω µπροστά και ας πονέσω, παρά να µείνω σε µια αδράνεια, ακινησία και ασφάλεια.

Θυµάµαι τα λευκώµατα που είχαµε µικροί. Απολύτως απαραίτητη ερώτηση: Τι εστί έρως;

Για µένα υπάρχουν πολλές διαφορετικές φάσεις, εξίσου ωραίες στον έρωτα. Υπάρχει η τρέλα, η ζάλη, το ναρκωτικό της αρχής που όλα µοιάζουν τέλεια και υπέροχα. Υπάρχει η περίοδος που µιλούν µόνο το σώµα και η απόλαυση και δεν υπάρχει καµία διαύγεια. Όλα είναι εξιδανικευµένα. Υπάρχει ο ροµαντισµός και το όνειρο της εκπλήρωσης της απόλυτης ένωσης που κανείς άλλος δεν το κατάφερε, αλλά εσύ θα το καταφέρεις! Λίγο αργότερα υπάρχει η συνειδητοποίηση ότι είµαστε άνθρωποι και δεν υπάρχει τέλειο. Υπάρχει αληθινό και ανθρώπινο και µαθαίνεις να αποδέχεσαι, να αγαπάς, να εµβαθύνεις και να µοιράζεσαι και τα ωραία και τα δύσκολα. Και τότε ερωτεύεσαι αυτό. Την ικανότητα να αγαπάς και να µεταµορφώνεις την ασχήµια σε οµορφιά.

∆ηλαδή, υπάρχει ροµαντισµός τον 21ο αιώνα;

Ναι. Υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται και πιστεύουν ακόµα. Εγώ, για καλή µου τύχη, γνωρίζω πολλούς!

Πηγή: Real