Θέμις Μπαζάκα: Βραβεύτηκε ως «Ιππότης των γραμμάτων» και μιλάει για την κόρη της

Σας ανάγκασε ο ρόλος της Αμάντα να ξανασκεφτείτε τη δική σας εμπειρία ως μητέρα;

«Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μάνα, να είσαι γονιός γενικώς. Και δεν εννοώ μόνο την πρακτική πλευρά. Αν θέλεις πραγματικά να είσαι ένας καλός γονιός, χρειάζεται δουλειά πολλή, είναι πλήρης απασχόληση, όχι μερική. Και οι άνθρωποι, βάζω και τον εαυτό μου μέσα, στην αγωνία μας να τα προλάβουμε όλα στη ζωή, χανόμαστε, γινόμαστε επιπόλαιοι, δεν είμαστε συγκεντρωμένοι. Φυσικά, πρόκειται για κάτι που δεν μαθαίνεται, δεν διδάσκεται. Είναι λογικό να κάνεις και πολλά λάθη, ακόμη κι όταν παλεύεις για το αντίθετο. Εγώ έχω συχνά αμφιβολίες και μιλάω στην κόρη μου για τα λάθη που νομίζω ότι έχω κάνει κι εκείνη μου απαντά πως δεν υπάρχουν λάθη, ακόμη και μέσα από αυτά πορευτήκαμε, μια χαρά τα πάμε. Γιατί έχουμε μια καλή σχέση, πάντα μιλούσαμε, δεν έκλεισε ποτέ η μία την πόρτα στη μούρη της άλλης. Έκανα την κόρη μου πολύ μικρή, κι έτσι έχω υπάρξει πολύ αυθόρμητη. Μεγαλώνοντας, διαπίστωσα ότι ενίοτε οδηγούμαι σε πιο συντηρητικές θέσεις. Πολλές φορές λέω στον εαυτό μου “Όχι, Θέμις, δεν θα γίνεις τώρα τέτοια μαμά, θα συνεχίσεις να είσαι και φίλη, και κανονικός άνθρωπος, και να θέλεις να δεις τα πράγματα από απόσταση”. Το θέμα είναι να δείχνεις στο παιδί πώς θα ανεξαρτητοποιηθεί και να το ξεκολλάς από το φουστάνι σου, κάτι που δεν κάνουν συχνά οι ελληνίδες μητέρες. Και δεν ξέρω πού οφείλεται, ίσως φοβούνται ότι θα τις απορρίψουν ή αφοσιώνονται σε υπερβολικό βαθμό στα παιδιά γιατί κάτι δεν πάει αλλού καλά. Δεν ξέρω».

Πηγή: Βήμα