Μπαζάκα: «Τι κάνουμε εμείς οι καλλιτέχνες σήμερα βλέποντας ανθρώπους να πνίγονται στη θάλασσα;»

Πιστεύετε πως έχετε γίνει καλύτερος άνθρωπος μεγαλώνοντας;

«Δεν ξέρω. Ξέρω ότι έχω μαλακώσει, δεν έχω τόση ένταση. Ξέρω ότι έχω γίνει λίγο πιο κλειστή, πιο μοναχική. Δεν ξέρω αν αυτά είναι καλά ή κακά. Ανυπόμονη ήμουν πάντα, και παραμένω. Θέλω να γίνω καλύτερη μητέρα, καλύτερη φίλη, καλύτερη ηθοποιός, καλύτερη σύντροφος».

Ποια είναι η αξία της τέχνης σήμερα;

«Αναρωτιέμαι σήμερα, που πνίγονται άνθρωποι στη θάλασσα κάθε μέρα, που το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή τους είναι ένας σάκος και μια κουβέρτα, τι κάνουμε εμείς οι καλλιτέχνες; Η μεγάλη τέχνη, όμως, σε επαναπροσδιορίζει, σε ανυψώνει, σε ανακουφίζει, σε βοηθά να μη νιώθεις μόνος. Κι εμείς, που συνδιαλεγόμαστε κάθε μέρα με το υπέροχο κείμενο του Γουίλιαμς, είμαστε τυχεροί γιατί για μερικές ώρες έχουμε την ομορφιά μέσα μας. Ησυχάζει το μέσα σου, σκέφτεσαι πιο βαθιά. Ελπίζω το ίδιο να συμβαίνει και με το κοινό».

Παραμένετε φανατική σινεφίλ;

«Κάνω κάτι για το οποίο δεν είμαι πολύ περήφανη. Μου κατεβάζουν ταινίες και μου τις γράφουν στον σκληρό δίσκο. Θα ήθελα πολύ να πηγαίνω πιο συχνά στη σκοτεινή αίθουσα, γιατί μου αρέσει εκεί, αλλά πότε; Τις βλέπω, όμως, όλες τις ταινίες. Και πάρα πολλές σειρές. Και οφείλω να ομολογήσω ότι τα αγαπημένα μου βιβλία και οι αγαπημένες μου σειρές είναι detective stories. Τρελαίνομαι για το “Game of Thrones”, το “House of Cards”, το “Homeland”. Τελευταία μου αδυναμία είναι το “How To Get Away with Murder”. Θέλω να υπάρχει σασπένς, αδρεναλίνη. Αγαπώ το αμερικανικό σινεμά, αλλά και τους Αμερικανούς».

Πηγή: Το Βήμα