Κι όμως υπάρχει ηθοποιός που υποστήριξε τον Φάμπρ

Ωστόσο υπάρχει ηθοποιός που τον υποστήριξε.
«Η ιδιότητα του Jan Fabre ως καλλιτεχνικού διευθυντή και η συνολική καλλιτεχνική του δράση είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Αυτό όμως, για να το αντιληφθείς, προϋποθέτει μια βάση ψυχικής υγείας, ικανότητας για διάλογο και μόρφωσης. Αν αυτή δεν υφίσταται, προφανώς μιλάς συγκεχυμένα και βαφτίζεις τα πράγματα «καλά», «κακά» ή «άσχημα». Γίνεται παρωχημένος ο λόγος και μπερδεύεις πράγματα ασύνδετα μεταξύ τους. Ο Jan Fabre έχει ξεκινήσει από τα '70s. Είναι εικαστικός καλλιτέχνης, συνδυάζει τις τέχνες στα δημιουργήματα του, είναι αιρετικός. Προσωπικά δεν με σκανδάλισε το έργο του. Μπορεί να μου άρεσε η παράσταση, μπορεί και όχι. Θα επικαλεστώ όμως το σοφά ρητό σύμφωνα με το οποίο «θα υπερασπίζομαι το δικαίωμα του άλλου να μπορεί να εκφραστεί». Αν το 2016 συζητάμε ακόμη το κατά πόσο έχει κάποιος το δικαίωμα να εκφραστεί με έναν τρόπο καλλιτεχνικά, νομίζω ότι πάμε πολύ πίσω. Με μεγάλη στεναχώρια είδα αυτές τις αντιδρά-σεις, όμως είναι γνωστό ότι συχνά είναι χαμηλό το επίπεδο. Η έκβαση των γεγονότων μιλά από μόνη της. Το πόσο μαζικό ήταν αυτό που προκλήθηκε, το πόσο λυπηρό είναι για τους 'Ελληνες καλλιτέχνες και το πόσο σύντομα «λύθηκε»... Μιλούν τα γεγονότα από μόνα τους» εξήγησε στο Εγώ η Βασιλική Τρουφάκου

Πιστεύεις ότι υπάρχουν όρια στη ν τέχνη;
«Με ποιον τρόπο το γυναικείο σώμα είναι λιγότερο προκλητικό από το αντρικό; Προϋποθέτει ότι ένας άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί. Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση πως ο αναγνώστης ή ο θεατής είναι μία αμόρφωτη οντότητα, όμως υπάρχει μια μερίδα έτοιμη να εξοργιστεί ή να σκανδαλιστεί»
Πριν από περίπου δύο χρόνια υπήρχαν σχόλια για τη σκηνή στην οποία αποκάλυψες το στήθος σου στην παράσταση «Η Νεράιδα». Πώς το αντιμετώπισες τότε;
«Όταν μπαίνεις στο σπίτι του άλλου μέσα από την τηλεόραση, αναπτύσσεται ένα ενδιαφέρον για το πρόσωπο σου. Δεν ζούμε σε μια αθώα κοινωνία, με αθώα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Υπάρχει μια άνευ λόγου πονηριά στα πράγματα. Δεν ήταν μια ερωτική σκηνή. Κακό σχόλιο δεν άκουσα από κανέναν. Όμως δεν· περίμενα ότι θα τραβούσε τόσο πολύ τα φώτα πάνω της, γιατί ήταν πρώτη φορά που μου συνέβη κάτι τέτοιο. Ήξερα ότι μπορούσα να είμαι όσο ελεύθερη ήθελα. Είναι κάτι που αρχικά σε σοκάρει, δεν το περιμένεις ξαφνικά όλοι να σε ρωτούν γι' αυτό το πράγμα, όμως στην πορεία είναι απλό να καταλάβεις τι ακριβώς συνέβη. Οπότε, δεν πειράζει, δεν νιώθω ότι κάποιος με κατηγόρησε γι' αυτό. Είδαν το στήθος μου και το συζήτησαν»