Μαξίμου-Χειλάκης: «Περάσαμε κρίση στον γάμο μας μόνο στα παραμύθια δεν περνάνε»

Η συμβίωση κρύβει και επικίνδυνες στροφές. Στην περίπτωση σας πώς αποφεύγονται;

Α.Μ.: Πρέπει τα πράγματα να λέγονται. Ό,τι κι αν είναι, καλό ή κακό, να λέγεται, γιατί διαφορετικά δημιουργείται κενό και εκ των υστέρων τα κενά δύσκολα καλύπτονται. Τον τελευταίο χρόνο σκέφτομαι ότι πρέπει να πηγαίνει κανείς μέρα με τη μέρα. Δεν είναι ανάγκη να κάνεις μεγαλόπνοα σχέδια.

Φτάσατε ποτέ στο όριο; Να πείτε, δηλαδή, δεν πάει άλλο;

Α.Μ.: Βέβαια. Ποιος δεν έχει περάσει κρίσεις; Αυτά μόνο στα παραμύθια συμβαίνουν. Άσε που κι αυτά τελειώνουν μ' ένα γάμο. Δε μας λέει κανείς, όμως, τι γίνεται μετά, μέσα στο γάμο.

Α.Χ.: Διαλέγεις έναν άνθρωπο για να γίνει ο σύντροφος της ζωής σου. Αυτό, επειδή εσύ αλλάζεις, υποβάλλεται σε δοκιμασία. Άρα, την αλλαγή μου πρέπει να την αναλάβω και να ξέρω πώς θα την περάσω στο σύντροφο μου. Το ίδιο κι εκείνος. Υπάρχει μια συνομιλία. Καβγάς δε σημαίνει κατ' ανάγκην διάλυση. Ο καβγάς είναι θέση. Νομίζω ότι διάλυση είναι το να μη γίνει ποτέ ο καβγάς και να θάβονται όλα. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για δυο ανθρώπους όπως εμάς, που έχουν αποφασίσει να μοιραστούν την προσωπική και επαγγελματική τους ζωή, θα πω πως υπάρχουν πολλές δυσκολίες, αλλά στο τέλος μένει μια γεύση σαν να έχεις δοκιμάσει το ακριβότερο φαγητό του κόσμου.

Τι δεν ανέχεσαι στον Αιμίλιο;

Α.Μ.: Οι άνθρωποι, όταν κάτι δεν το ανεχόμαστε, θέλουμε να το αλλάξουμε. Στο πέρασμα του χρόνου, όταν αγαπάς τον άλλον, κάποια στιγμή το παίρνεις απόφαση ότι αυτός είναι. Γιατί να βασανίζεσαι; Κι έτσι τα πράγματα γίνονται πιο γλυκά.

Αιμίλιε, υπάρχει κάτι που σ' ενοχλεί στην Αθηνά;

Α.Χ.: Ναι υπάρχει, αλλά όπως είπα είναι ο άνθρωπος μου. Δεν είναι το ρομπότ μου ή ένας πίνακας ή ένα αγαλματάκι στη γωνιά. Ο άνθρωπος σου αλλάζει, κολλάει σε πράγματα με τα οποία μπορεί να διαφωνείς, αλλά είναι ο άνθρωπος σου. Αν τον αντιμετωπίσεις ως κάτι που πρέπει να διαμορφώσεις εσύ, είναι κατασκεύασμα σου. Όχι, η Αθηνά δεν είναι κατασκεύασμα μου, είναι άνθρωπος αυτόνομος και συμφωνώ ή διαφωνώ μαζί της. Νομίζω πως θα βαριόμουν αν έκανε ό,τι της έλεγα, όπως κι εκείνη φυσικά.

Νιώθω πως είστε ζεν. Έτσι ήσασταν και στην αρχή της σχέσης σας ή τα πρώτα χρόνια ήταν πιο δύσκολα;

Α.Χ.: Όχι, δεν ήταν δύσκολα, επειδή βρεθήκαμε ώριμοι και όχι στην πρώτη νεότητα μας. Είχαμε ζήσει κι άλλες σχέσεις.

Α.Μ.: Ο καθένας είχε βασανιστεί με τον τρόπο του.

Α.Χ.: Αυτό που μας έκανε να είμαστε μαζί είναι ότι είδαμε φως. ο ένας στον άλλον. Είδαμε υγεία, μια φωτεινή προσωπικότητα. Αυτό ενέχει κάτι ζεν.

Αγαπιέστε πολύ.

Α.Μ.: Πάρα πολύ και βαθιά, ουσιαστικά. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τον Αιμίλιο. Ό,τι και να γίνει -η ζωή είναι παράξενη και οι άνθρωποι περίεργα όντα-αυτό που νιώθω για τον Αιμίλιο δεν υπάρχει περίπτωση να μικρύνει, να εκλείψει ή να χαλάσει

Πηγή: Hello