Κρίστη Παπαδοπούλου: «Όταν δεν δουλεύω είναι λες και έχω κατάθλιψη»

«Ανέκαθεν η ανασφάλεια ήταν χαρακτηριστικό της δουλειάς του ηθοποιού. Με την οικονομική κρίση και αυτό το παραμύθι το τεράστιο -ναι, είναι παραμύθι, γιατί εμείς δεν υποφέραμε τόσο όσο άλλοι, είμαστε μια μικρή χώρα και ο ένας θα βοηθήσει τον άλλο- πολλοί άνθρωποι έμαθαν να ζουν με λιγότερα. Λιγότερο αναγκαία. Ήταν μια φούσκα και έσκασε. Σε εμάς όμως πάντα ήταν δύσκολα τα πράγματα, γιατί κάθε έξι μήνες μένεις χωρίς δουλειά και πρέπει να συναναστραφείς με διαφορετικούς ανθρώπους κάθε φορά. Ενώ όμως είναι μια δυσκολία, ταυτόχρονα έχει ενδιαφέρον. Δεν θέλω να σκέφτομαι τα αρνητικά, μόνο τα θετικά».

Αισιόδοξος άνθρωπος, λοιπόν, Κρίστη;

«Έχω και τις μαύρες μου. Ο πατέρας μου με πειράζει λέγοντάς μου πως όταν δεν δουλεύω είναι λες και έχω κατάθλιψη. Όντως, θέλω πάντα κάτι να κάνω. Η ζωή είναι μικρή για να την αφήνουμε να περνάει ανεκμετάλλευτη».

Ταλέντο ή εργατικότητα; Τι είναι πιο σημαντικό στη δουλειά του ηθοποιού;

«Όταν εργάζεσαι πολύ, σίγουρα θα δεις αποτέλεσμα. Από μόνο του το ταλέντο δεν είναι αρκετό. Θα πρέπει να το εξελίξεις και για να το εξελίξεις πρέπει να το δουλέψεις. Σε αυτή τη δουλειά όμως δεν δουλεύουμε. Παίζουμε. Επομένως όσες αντιξοότητες και να έχεις -οικονομικά, υποκριτικά, ψυχικά- πρέπει να σταματάς και να ρωτάς τον εαυτό σου εάν περνάς καλά με αυτό που κάνεις. Εάν η απάντηση είναι θετική, τότε συνεχίζεις. Δεν λέω ότι είμαι μες στην τρελή χαρά συνεχώς. Άλλες φορές κλαίω και οδύρομαι, άλλες νευριάζω, αλλά αυτό είναι στιγμιαίο. Ξέρεις κάθε φορά ότι κάθε δουλειά θα τελειώσει σε τρεις ή έξι μήνες. Μετά είσαι πάλι μόνος σου και προχωράς παρακάτω. Δεν είναι ότι απ' τα 20 μέχρι τα 70 θα κάνω το ίδιο πράγμα και δεν θα αλλάξει ποτέ. Όσο δύσκολο και να είναι, θα περάσει».

Πηγή: philenews