Θανάσης Κουρλαμπάς: «Ήταν υπερβολή που γινόταν 35 σίριαλ τον χρόνο»

Σας αρέσει οι ρόλοι σας να αντικατοπτρίζουν τον χαρακτήρα σας ή σας αρέσει να έρχεστε σε κόντρα με τον ίδιο σας τον εαυτό;

Έχω υπάρξει παρά πολύ τυχερός γιατί αρκετά νωρίς, πρώτους απ όλους ο Σπύρος Ευαγγελάτος, μου έδωσε να κάνω πράγματα αρκετά μακριά και κόντρα από μένα. Δεν με άφηνε να βολευτώ στη σιγουριά ενός ρόλου που εκ των πραγμάτων θα μου ταίριαζε. Πολύ συχνά έκανα περίεργους, κακούς και αντιπαθητικούς χαρακτήρες ρόλων. Είχα αρκετούς «κόντρα» ρόλους. Και πίστεψέ με είναι τα ωραιότερα ταξίδια αυτά. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να προσπαθείς να ψάξεις να βρεις πως είναι αυτός ο άνθρωπος που είναι τόσο μακριά από σένα. Για τον ηθοποιό νομίζω είναι το καλύτερο ταξίδι. Δεν λέω ότι είναι εύκολο να παίξεις τον εαυτό σου. Αλλά φαντάζομαι, και τουλάχιστον εγώ αυτό βιώνω, είναι πιο δύσκολο να μπορέσεις βαθιά να ανακαλύψεις ψυχολογίες που είναι πολύ μακριά από σένα και να μπορέσεις να γίνεις πιστικός σε μια σκηνή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα διάστημα που έπαιζα τον κακό σε ένα έργο στην τηλεόραση, έτυχε να είμαι στο μετρό και να μπει μια κυρία με πολλές σακούλες του σούπερ μάρκετ στα χέρια. Σηκώθηκα ευγενικά να της παραχωρήσω τη θέση μου. Η κυρία έκατσε και μου λέει με ένα αρκετά ξινό ύφος: «από εσάς δεν το περίμενα!». Ήταν σίγουρη ότι εγώ σαν άνθρωπος είμαι όπως και στον ρόλο που υποδυόμουν. Με είχε ταυτίσει απόλυτα! Θεώρησε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει ποτέ αυτό το πράγμα, να σηκωθώ δηλαδή για να κάτσει μια πιο μεγάλη! Αυτό τελικά με έναν περίεργο σχιζοφρενικό τρόπο φτάνει να είναι ένα πολύ ωραίο κομπλιμέντο για μένα ως ηθοποιό! Εκείνη τη στιγμή γέλασα και της είπα ευχαριστώ πάρα πολύ! Η δική μου αλήθεια είναι αυτό που έκανα, να σηκωθώ από ευγένεια. Καλύτερα να κάτσω όρθιος εγώ παρά η κυρία. Αφού λοιπόν είχα καταφέρει να την πείσω ότι αυτό δεν το έχω σαν άνθρωπος, σημαίνει ότι έχω κάνει σωστά το ρόλο μου!, δήλωσε στο orathessaloniki.

Πλέον βλέπουμε ότι στην Ελλάδα άρχισε να ανθίζει πάλι η εποχή των σίριαλ. Πιστεύετε ότι αυτή θα είναι μια καλύτερη εποχή για την ελληνική τηλεόραση;

Αλίμονο αν δεν! Θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας όλοι εμείς οι άνθρωποι της τέχνης, οι ηθοποιοί. Αλίμονο μας αν δεν συμβεί. Οφείλουμε να μάθουμε από τα λάθη που έχουν γίνει στο παρελθόν. Δεν έχει να κάνει μόνο με την κρίση. Έχει να κάνει με τις επιλογές μας. Κάποια στιγμή όταν βγήκα στην τηλεόραση σε 4-5 κανάλια γίνονταν 35 δουλειές το χρόνο. Ήταν πια και αυτό μια υπερβολή! Όχι καλά σενάρια, όχι καλές επιλογές και γενικότερα δουλειές όχι τόσο προσεγμένες όσο θα έπρεπε για να κρατήσεις ένα επίπεδο. Νομίζω πως θα πάμε πολύ καλύτερα τώρα. Έχουμε μάθει πλέον να προσέχουμε αλλά δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να στηριχθεί αυτό. Θέλουμε να γράψουμε καλύτερο σενάριο, θέλουμε καλύτερους ηθοποιούς, καλύτερη σκηνοθεσία αλλά δεν έχουμε να τα πληρώσουμε.

Πιστεύετε ότι θα είναι καλύτερα τα πράγματα και στο οικονομικό κομμάτι;

Όχι. Είναι στα όρια του απαγορευτικού πια! Σε παίρνουν να σου κάνουν πρόταση για μια δουλειά και τα λεφτά που σου δίνουν ξεκινάνε από τα όρια του αστείου και φτάνουν στα όρια του μη λειτουργικού. Παρόλα αυτά η ερώτηση είναι σχετική με την έννοια ότι όταν δεν γίνονται καθόλου δουλειές είναι το χείριστο σενάριο. Άρα, το γεγονός ότι ξεκινάει πάλι η μηχανή είναι μόνο θετικό. Το ότι δίνονται αυτή τη στιγμή μεροκάματα σε ανθρώπους είναι επίσης θετικό. Άρα στην ευρύτερη «οικογένεια» μας τα πράγματα θα ‘ναι καλύτερα. Απλώς σε προσωπικό επίπεδο στον καθένα, εκεί είναι δύσκολα τα πράγματα. Ναι μεν τα νέα παιδιά που βγαίνουν τώρα είναι πολύ πιο εύκολο, αφού δεν έχουν δουλειά, να μπουν στο χώρο από τη στιγμή που ψάχνουν τρόπο να δουλέψουν και να αποκτήσουν την πρώτη τους εμπειρία, το πρώτο τους μεροκάματο. Όπως και εμείς οι σχετικά πιο παλιοί. Έτσι ξεκινήσαμε. Μπήκαμε στον αγώνα δεν ψάχναμε πολλά πολλά. Τώρα για κάποιους που έχουν περάσει καλές εποχές, έχουν μια καριέρα, μια αξία όπως τη διαβάζει ο καθένας για τον εαυτό του, δεν είναι εύκολο να τους πεις τα ίδια με αυτά που θα πεις στα νέα ανερχόμενα παιδιά.