Ελευθερία Ρήγου: «Με απέλυσαν χωρίς δεύτερη σκέψη…»

Τι νοσταλγείς από την εποχή που ήσουν συνεχώς στα φώτα;
"Απολύτως τίποτα. Ήμουν μια μηχανή που δούλευε και ποτέ δεν χαιρόταν. Ίσως δεν είχα την ωριμότητα να διαχειριστώ όλο αυτό που μου συνέβαινε τότε. Ζύγιζα μόλις 48 κιλά, δεν προλάβαινα να φάω, να κοιμηθώ. Ήμουν σε δύο σίριαλ, ένα καθημερινό και ένα εβδομαδιαίο, έκανα παράλληλα και θέατρο. Ένας φρενήρης ρυθμός που δεν τον άντεξα και κάποια στιγμή κατέβασα ρολά"

Τι ακριβώς συνέβη;
"Μια ημέρα είχα γύρισμα και δεν μπορούσα να σηκώσω το χέρι μου και να πάρω τηλέφωνο να ειδοποιήσω πως δεν μπορούσα να πάω. Τελικά, με τα χίλια ζόρια τα κατάφερα, τους εξήγησα τι μου συνέβαινε, ζήτησα συγνώμη από την παραγωγή και εκείνοι, αντί να με καταλάβουν και να με αφήσουν λίγο να ηρεμήσω και να ξεκουραστώ, με απέλυσαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Γενικά, ο χώρος μου είναι πολύ σκληρός. Μου έχει δώσει αμέτρητες πίκρες"

Πώς κύλησαν τα επόμενα χρόνια;
"Πολύ δύσκολα. Ανέκαθεν ήμουν κλειστός άνθρωπος. Τα κατάπινα όλα και ποτέ δεν έλεγα τι με ενοχλούσε. Θυμάμαι πως μια περίοδο δεν μπορούσα να σηκώσω ούτε το τηλεκοντρόλ για να αλλάξω κανάλι. Είχα παραιτηθεί από όλα, έβλεπα τα πάντα γύρω μου να τρέχουν και εγώ ήμουν κολλημένη σε ένα δωμάτιο, παραδομένη στη μεγαλύτερη ευκολία μου, το φαγητό. Το θέμα όμως είναι να επιλέγεις το δύσκολο και να γεμίζεις το κενό μέσα σου όχι με το περιεχόμενο του ψυγείου σου, αλλά με βόλτες με φίλους, σινεμά, συζητήσεις. Ναι, πέρασα μεγάλο λούκι και έχω ορκιστεί να μη γυρίσω στην παλιά Ελευθερία, ό,τι κι αν συμβεί. Δεν την κακίζω, την αγαπώ και είναι κομμάτι μου. Όμως θα ήταν ανεπίτρεπτο να τη βάλω και πάλι στην καθημερινότητά μου. Συνήθισα όλο το προηγούμενο διάστημα να κάνω αυτό που ήξερα και με βόλευε. Το θέμα όμως είναι να είσαι πρωταγωνίστρια στη ζωή σου και όχι στο θέατρο»