Ζώη: «Διαπίστωσα δίνοντας σε ανθρώπους μια δεύτερη ευκαιρία πως εντέλει δεν την άξιζαν»
H Αποστολία Ζώη απείχε για ένα διάστημα από το τραγούδι. Πώς ήταν το διάστημα των τεσσάρων ετών αποχής της από τη μουσική;
«Έκανα ένα δώρο στον εαυτό μου. Είχα την ανάγκη να επαναπροσδιοριστώ, να εκτιμήσω τις αξίες της ζωής μου, τα σημαντικά και τα ασήμαντα. Αισθάνθηκα εξαιρετικά καλά με την απόφαση μου γιατί ήταν εκατό τοις εκατό επιλογή μου» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Τι σε είχε κουράσει;
«Αυτό που κυρίαρχα με κουράζει και με ενοχλεί στους ανθρώπους είναι το ψέμα. Το άλλα λέμε και άλλα εννοούμε. Μπορώ να αντιμετωπίσω ακόμα και την πιο σκληρή αλήθεια, αρκεί να είναι τεκμηριωμένη. Αλλά όταν ένας άνθρωπος έχει ως στάση ζωής να διαστρεβλώνει τα γεγονότα, δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Αισθάνομαι σαν να δηλητηριάζει το μυαλό μου και κατ’ επέκταση την ψυχή μου.»
- Πώς λειτουργούσες όταν αντιλαμβανόσουν, έστω κι εκ των υστέρων, ότι κάποιοι άνθρωποι σου έλεγαν ψέματα; Απομακρυνόσουν ή έδινες ευκαιρίες;
«Έχω δώσει κατά καιρούς ευκαιρίες σε ανθρώπους, αλλά κατέληξα μάλλον σε αυτό που λένε περίπου και οι στίχοι του νέου μου τραγουδιού: όταν ραγίσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο δρόμος, όσο δύσκολος και αν είναι, παραμένει ένας. Προχωράς παρακάτω. Θεωρώ άλλωστε πως από κάθε κατάσταση στο τέλος βγαίνουμε δυνατοί. Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι αλλάζουν στην πορεία. Μετά από λίγο θα κάνουν και πάλι αυτά που είχαν υποσχεθεί ότι δεν θα επαναλάμβαναν.»
- Αυτή ήταν πάντα η θεώρηση της ζωής σου ή κατέληξες εκεί μέσα από τις εμπειρίες σου;
«Διαπίστωσα, δίνοντας σε ανθρώπους μια δεύτερη ευκαιρία, πως εντέλει δεν την άξιζαν. Γενικότερα πάντοτε στη ζωή μου υπηρετούσα την αλήθεια και έχω πληρώσει το αντίστοιχο τίμημα, ακόμα και στη δουλειά, γιατί οι περισσότεροι στο χώρο δεν επιθυμούν να την ακούσουν. Επιλέγουν να ζουν σε ένα «σύννεφο». Εγώ πατώ στη γη. Δεν κάνω «χωριό» με ανθρώπους που είναι πάνω από τη γη. Όλες μου οι παρέες ήταν πάντα προσγειωμένες. Το Α και το Ω της ζωής μου είναι να καταλαβαίνω πού βρίσκομαι.»