Βαλέρια Κουρούπη: Ο γάμος με τον Νίκο Ξύδη, ο έρωτας και η συγκατοίκηση

«Έτυχε να βρεθούμε σε σπίτι φίλων. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Και ήταν και εντελών μοιραίο να συναντηθούμε, γιατί τόσο εκείνος όσο κι εγώ ήταν να μην πάμε εκείνο το βράδυ. Τελικά εγώ πήγα για πέντε λεπτά και μόλις τον είδα, έμεινα, όπως κι εκείνοι δηλαδή. Ήταν πολύ περίεργο αυτό που μας συνέβη. Αισθανόμασταν τρομερή οικειότητα, αν και είχαμε μόλις γνωριστεί, σε σημείο που τέλειωνε ο ένας τη φράση του άλλου. Μιλούσαμε σαν να ήμασταν μόνοι μας. Για να καταλάβει πόσο δυνατό είναι αυτό που νιώσαμε, πάνω στον μήνα πήραμε την απόφαση να συζήσουμε κιόλας» τόνισε στο ΟΚ.

-Αντιμετωπίσατε προβλήματα στην αρχή της συγκατοίκησης;

«Κανένα. Με τον Νίκο είμαστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Ίσα ίσα που επειδή είμαι πάντα μέσα στο άγχος, ο Νίκος με ηρεμούσε και αντίστοιχα εκείνον, που είναι πιο χαλαρός και πιο πράος, τον ξεσήκωνα να κάνει πράγματα που δεν θα έκανε αν δεν ήμουν δίπλα του. Η καθημερινότητα μας ήταν πάντα πολύ ωραία. Δεν θέλαμε να χωριζόμαστε ποτέ.»

-Δεν υπήρχαν ελαττώματα του άλλου που σας ενοχλούσαν;

«Μα, είμαστε διαφορετικοί. Ο Νίκος, για παράδειγμα, είναι πολύ ακατάστατος, σε αντίθεση με εμένα που είμαι πολύ τακτική. Δεν με πειράζει καθόλου. Αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλον και τον αγαπάμε γι αυτό που είναι, θυμάμαι, όταν πρωτομπήκα στο σπίτι του, βρήκα μία ντουλάπα άδεια κι έναν καναπέ γεμάτο ρούχα. «Πού θα καθίσω;» τον ρώτησα «Ε, σπρώξτα λίγο» μου απάντησε. (Γελάει.) Τις τρεις πρώτες μέρες τακτοποιούσα τα ρούχα του. Αντίστοιχα, ο Νίκος μπορεί να θεωρεί εμένα υποχόνδρια, γιατί όταν φάω πρέπει να πλύνω εκείνη την ώρα το πιάτο και το πιρούνι μου και δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθώ αν δεν ξέρω ότι η κουζίνα είναι πεντακάθαρη και λάμπει.»

-Είσαι από εκείνες τις γυναίκες που αν δουν ψίχουλο στο πάτωμα, θα βγάλουν την ηλεκτρική για να καθαρίσουν;

«Εντάξει, αν έχω καλεσμένους στο σπίτι, δεν θα το κάνω, γιατί δεν θέλω να τους προσβάλω, αλλά μόλις τελειωθεί το πάρτι, θα βγουν οι σφουγγαρίστρες και τα καθαριστικά και θα γίνει γενική. (Γελάει.) Αυτό που μπορώ να σου πω ζώντας 16 χρόνια μαζί με τον Νίκο είναι ότι έχω μάθει να ζω τη ζωή μου λίγο πιο χαλαρά. Νομίζω ότι αν δεν είχαμε συναντηθεί, θα είχα γίνει μία γυναίκα από αυτές που από το στρες είναι σε μόνιμη κατάσταση υστερία. Τώρα, ας πούμε, δεν θα πάω σε ένα ραντεβού 40 λεπτά νωρίτερα από το άγχος μην αργήσω, θα προσπαθήσω να βρω χρόνο για να μην κάνω απολύτως τίποτα, γιατί μπορώ να εκτιμήσω πόσο ανάγκη το έχω.»