Κι όμως το είπε: «Δεν μας επιτρέπεται δημοκρατία αυτή τη στιγμή»
Βρίσκεται αρκετά χρόνια στον χώρο του τραγουδιού.
Την δεκαετία του ’90 σημείωσε επιτυχία, ενώ τώρα απέχει από το σύστημα, αλλά παράλληλα ασχολείται με το τραγούδι.
«Είμαι εκτός πια, αλλά δεν με αφορά. Ο καλλιτέχνης οφείλει να εξελίσσεται και να κάνει πράγματα που τον πάνε παρακάτω. Αν η προσωπική εξέλιξη συνάδει με την καλλιτεχνική, είναι καλό να το θέτεις. Όταν το θέτεις αυτό σε μια τηλεόραση που είναι από αδιάφορη και οπισθοδρομική, σαν την τηλεόραση κάποιων τώρα αναπτυσσόμενων σοβιετικών δημοκρατιών, δεν έχει χώρο για κάτι πιο βαθύ, πιο ουσιαστικό και σοβαρό. Έχουμε μεγάλη ευθύνη εμείς που ζήσαμε το '90 για την εποχή αυτή, κάναμε πολύ μεγάλη ζημιά. Μέρος της ευθύνης έχω κι εγώ, γιατί κι εγώ υπηρέτησα αυτού του τύπου τη φιλοσοφία και τη λογική. Συμμετείχα σε όλο αυτό, γιατί προτείναμε μία κατάσταση, η οποία ήταν γεμάτη ψέματα, στηρίχτηκε σ' ένα μουσικό υλικό που απευθυνόταν στα λουλούδια, γιατί μόνο από εκεί μπορούσε ο επιχειρηματίας να πάρει χρήματα και να μας πληρώσει. Προτείναμε τέτοιου είδους υλικό, που αφορούσε το αλκοόλ και το λίκνισμα της κοπελιάς που θα χόρευε επάνω στο τραπέζι, μήπως και καταφέρει να την κλείσει σε κάποιο ξενοδοχείο ο χορηγός της» είπε στο Λοιπόν ο Νεκτάριος Σφυράκης και συνέχισε:
«Δεν υπάρχει δύναμη να προτείνεις κάτι καινούργιο, μια άλλη στάση ζωής. Αυτή τη στιγμή όλη η κοινωνία είναι κουρασμένη... ταλαιπωρημένη, έχει φάει ψέματα, ξύλο, δακρυγόνα, απογοήτευση, προδοσία... Είναι εύκολο να κάνει το λάθος και να κατεβάσει τα βρακιά της στον οποιοδήποτε που θα της τάξει το όποιο υποκατάστατο του αυτονόητου. Δεν έχει καθαρή κρίση. Λαός ο οποίος είναι ταλαιπωρημένος δεν του πρέπει η Δημοκρατία, θέλει έναν άνθρωπο πατριώτη, να τον βάλει σε μια τάξη, σοβαρή, χωρίς να τον ρωτήσει καν. Δεν μας επιτρέπεται δημοκρατία αυτή τη στιγμή. Ελπίζω σε μια καταστροφή. Μετά τη καταστροφή θα έχεις κάτι να περιμένεις»