Λευτέρης Λαζάρου: «Λειτουργώ εις βάρος του ρεπό μου. Δεν ξεκουράζομαι ποτέ»

Είχατε ποτέ τύψεις που αφήνατε τα παιδιά και την σύζυγό σας για να πάτε στο εστιατόριο;

Κοίτα, σε αυτή τη δουλειά είσαι ταγμένος. Δεν γίνεται αλλιώς. Είτε Πάσχα, είτε Χριστούγεννα, είτε γιορτές και γενέθλια, πρέπει να είσαι εκεί. Αυτή είναι η δουλειά. Δεν ένιωθα τύψεις που άφηνα την οικογένειά μου, αλλά στεναχωριόμουν όταν δεν ήμουν στα γενέθλια της κόρη μου ή όταν πήγαινα στη σχολική γιορτή και έμενα μόνο για ένα τέταρτο της ώρας εκεί. Ένιωθα στεναχώρια όταν ήθελα να δω τους φίλους μου ένα βράδυ και το σχεδίαζα έξι ολόκληρους μήνες. Είναι αδιανόητο για κάποιους αυτό, αλλά για μένα είναι πραγματικότητα. Όταν εσείς διασκεδάζετε, τρώτε, πίνετε, μιλάτε με τους φίλους σας, εγώ είμαι στην κουζίνα και δουλεύω. Όταν φύγω από το μαγαζί, έστω για λίγες ώρες, για να καλύψω τις υποχρεώσεις, λειτουργώ εις βάρος του ρεπό μου. Δεν ξεκουράζομαι ποτέ.

Δεν πάτε διακοπές;

Μόνο τρεις με τέσσερις ημέρες το χρόνο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Δεν γίνεται. Η κουζίνα είναι το κρεβάτι μου.

Θα προτρέπατε τα παιδιά σας να γίνουν μάγειρες;

Αν το ήθελαν, ναι. Αλλά, ευτυχώς, ούτε ο γιος μου, ούτε η κόρη μου το θέλουν, λόγω των ωραρίων. Βλέπουν τον πατέρα τους πώς δουλεύει και δεν θα ήθελαν να ζήσουν το ίδιο.

Οι γονείς σας είχαν αντιρρήσεις για την επαγγελματική σας επιλογή;

Είχαν κάποιες, ναι, αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Ο πατέρας μου ήταν μάγειρας στα καράβια. Από εκείνον έμαθα κάποια πράγματα. Πέθανε στα 16 μου. Μόνο δύο ταξίδια πρόλαβα μαζί του. Έπειτα, στα 25 μου, έχασα και τη μητέρα μου. Ήταν δύσκολα αυτά τα χρόνια. Δεν υπήρχε οικονομική άνεση. Δυσκολευτήκαμε πολύ. Ας μην πούμε άλλα γι’ αυτό.

Πηγή: Down Town Κύπρου