Ο Κωνσταντίνος Βήτα μιλάει για τη Σωτηρία Μπέλλου όπως τη γνώρισε!

Ο ίδιος θυµάται πως νέος, είχε πάει πολλές φορές εκεί όπου τραγουδούσε µε τον Τσιτσάνη ή µε άλλους. «Την είχα επισκεφθεί πριν πεθάνει στο νοσοκοµείο ‘‘Σωτηρία’’. Ήταν µια γλυκιά, καλόκαρδη γυναίκα που µιλούσε για την Παναγία και την έλεγε µητέρα της, ήταν πικραµένη από τα βάσανα, τσακισµένη, όµως τα µάτια της δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Τελευταία φορά όταν την κοίταξα», συνεχίζει, «ήταν σαν να βρισκόταν σε άλλη διάσταση, τουλάχιστον η συνείδησή της. Τα µάτια της µιλούσαν, ήταν η ίδια η ζωή. ∆εν ξέρω πώς ήταν πιο µικρή, θα ήταν µια επαναστάτρια ίσως» λέει στη real.
Αν γεννιόταν µια Μπέλλου σήµερα, πώς θα ήταν, τι θα αντανακλούσε, άραγε; «Σήµερα αυτό που λείπει από τους καλλιτέχνες είναι το αυθεντικό», πιστεύει ο Κωνσταντίνος Βήτα. «Ίσως γιατί έχουν πολλά πρότυπα και εκεί πάνω προσπαθούν να χτίσουν κάποια δική τους πλασµατική εικόνα. Είναι σαν να µπερδεύονται οι εικόνες και να µη βρίσκεις πού είναι το βιωµατικό. Η σύγχρονη τραγουδίστρια έχει περισσότερα κενά και απλώς ψελλίζει στίχους που δεν τους κατανοεί. Προσεγγίζουν το τραγούδι µέσα από το συναίσθηµα, προκαλούν τον λυγµό, ίσως απλώς τραγουδούν τις νότες, όµως αυτό, νοµίζω, δεν έχει σχέση µε το τραγούδι».
Στο δελτίο Τύπου της παράστασης ο Κωνσταντίνος γράφει ότι θέλει να απεικονίσει «ένα πλοίο που ακόµα ταξιδεύει µέσα µας». Μια φράση ελπιδοφόρα. «Αυτή η εικόνα µου έδωσε το έναυσµα για να ξεκινήσω τη “Sala Sala’’», εξηγεί. «Αυτή η αίσθηση που έχουµε όλοι στο πλοίο, ο παλµός των κυµάτων, η µικρή ελευθερία τη στιγµή που ατενίζουµε τον ορίζοντα και τα σύννεφα. Εκεί που νιώθουµε για λίγο πως το σπίτι µας είναι µια µεγάλη ενωµένη συνείδηση, το σύµπαν».