Νικόλας Καραγκιαούρης: «Φοβάμαι τη μοναξιά, δεν θέλω να είμαι μόνος μου»
Ανοίγει την καρδιά του και μιλά για όλα. Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι που βίωσε στη ζωή του ο Νικόλας Καραγκιαούρης;
«Όταν βίωνα μοναξιά μέσα σε μια επιτυχία. Δεν είχα να μοιραστώ την επιτυχία και την επαγγελματική μου πρόοδο με κανέναν, ήμουν μόνος μου σ' αυτό. Φοβάμαι τη μοναξιά, δεν θέλω να είμαι μόνος μου, επιδιώκω να μην είμαι ποτέ μόνος μου. Έχω πολλούς φίλους και γνωστούς που αγαπιόμαστε, αλλά ουσιαστικά δικούς μου ανθρώπους έχω ελάχιστους. Και για να γίνουν δικοί μου άνθρωποι περνάνε κάποια άτυπα τεστ από μένα. Δεν μπορώ να είμαι μόνος μου, κι αυτή είναι η δυσκολία μου» τόνισε στο Λοιπόν.
-Το πώς αισθάνεσαι για τον έρωτα είναι απόρροια κάποιας σχέσης που σε συνέτριψε;
«Ναι, υπήρξαν κάποιες σχέσεις που με συνέτριψαν στο παρελθόν, οι οποίες με δίδαξαν κάποια πράγματα. Ο έρωτας είναι ένα υπέροχο συναίσθημα , για πολλούς ανθρώπους. Πολλοί άνθρωποι τον απολαμβάνουν, ειδικά αν είναι αμοιβαίος, είναι ακόμα καλύτερα τα πράγματα. Επειδή τις περισσότερες φορές δεν είναι αμοιβαίος και πέφτουμε στα πατώματα, κυλιόμαστε και χάνουμε τον εαυτό μας, εγώ δεν θέλω να χάνω τον εαυτό μου, θέλω να μένω στην ουσία του ανθρώπου που έχω απέναντι μου.»
- Πώς το ξεχωρίζεις αυτό;
«Η ουσία του ανθρώπου φαίνεται όταν λείπει ο έρωτας, το τυφλό παιδάκι με το τόξο, που βαράει όπου να 'ναι. Αυτό μερικές φορές είναι καταστροφικό. Προτιμώ να πονάω, να αγαπάω τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου και να βλέπω ξεκάθαρα πράγματα ένας όμορφος άνθρωπος δεν είναι αυτός που έχει τέλειες αναλογίες, αλλά αυτός που πηγάζει από μέσα του η ομορφιά και φαίνεται στο πρόσωπο του. Αυτό με ενδιαφέρει. Δεν μου αρέσει η μιζέρια, αποφεύγω τους μίζερους ανθρώπους. Μπορεί στο παρελθόν να υπήρξα κι εγώ μίζερος και γκρινιάρης, αλλά όχι πια, δεν ωφελεί πουθενά η γκρίνια και η μιζέρια, δεν μας κάνουν καλό, μέσα σε αυτή την περίοδο της ατελείωτης κρίσης, τελικά, στην Ελλάδα.»