«Παρασύρθηκα από κόλακες που έλεγαν ότι «ακόμη και τον τηλεφωνικό κατάλογο να διαβάσω θα κάνω σουξέ»

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα σου;

Εχω αντιμετωπίσει διάφορες δυσκολίες, του τύπου να μου κλείνουν τα μικρόφωνα, να τραγουδούν συνάδελφοι πολλή ώρα για να βγω σε αδειανή σάλα και να «αδειάσουν» κι εμένα. Ομως όλα αυτά είναι μέσα στη δουλειά και πάντα τα αντιμετώπιζα με ψυχραιμία και χωρίς διενέξεις, γιατί θέλω το κλίμα που εργάζομαι να είναι θετικό και να βασίζεται στην αγάπη μεταξύ όλων των συναδέλφων και των εργαζομένων σε ένα κέντρο, πάνω και κάτω από την πίστα.

Ισως γι' αυτό σε αποκαλούν και «το καλό παιδί της νύχτας».

Κοίτα, η αλήθεια είναι πως δεν ήμουνα ποτέ... φαταούλας. Ποτέ δεν είπα για συνάδελφό μου «χαμηλώστε του το μικρόφωνο» ή «μειώστε του το πρόγραμμα». Φέτος τον χειμώνα τραγουδούσα με τον Χρήστο Πάζη και τον έβγαζα στην καλύτερα ώρα για να τον δει ο κόσμος κι όχι πολύ αργά, μετά από μένα, που έχουν φύγει οι περισσότεροι. Σε μια ομάδα πρέπει να βάζουν όλοι γκολ. Δεν έχω τέτοια κόμπλεξ και ίσως γι' αυτή τη σωστή -όπως νομίζω- στάση που κρατάω απέναντι στους συναδέλφους μου να έχει βγει «το καλό παιδί της νύχτας».

Αυτός ο τρόπος σού έχει βγει σε καλό στην καριέρα σου;

Δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα να ήμουν πιο σκληρός στις συμφωνίες μου και τις επαγγελματικές μου σχέσεις. Οχι κακός, το ξεκαθαρίζω. Αλλά θα έπρεπε να βάζω κι εγώ τους όρους μου, όπως οι άλλοι. Δηλαδή, όση ώρα θα τραγουδήσεις εσύ, άλλη τόση θα τραγουδήσω κι εγώ, όσο δυνατά θα ακούγεσαι εσύ, άλλο τόσο κι εγώ, το όνομά μου θα μπει ψηλά, εκεί που είναι και το δικό σου, και πάει λέγοντας. Εκανα πάρα πολλές παραχωρήσεις και λάθη.

Για πες μου κάποια από αυτά.

«Λάθος συνεργασίες σε μαγαζιά, λάθος δισκογραφία. Έπρεπε να μην παρασυρθώ από κόλακες που μου έλεγαν ότι «ακόμη και τον τηλεφωνικό κατάλογο να διαβάσεις θα κάνεις σουξέ». Δεν είναι έτσι. Ενα καλό τραγούδι χρειάζεται πρώτα απ' όλα καλό στίχο» είπε ο Δημήτρης Κοντολάζος σε καθημερινή εφημερίδας.