Γιάννης Κακλέας: «Τέτοιες σχέσεις όταν αρχίσουν και σκουριάζουν πρέπει να διαλύονται…»

«Ξεκινήσαμε το 2001 στο "Μαγειρεύοντας με τον Ελβις", στο Διάνα με την Ελένη Ράντου. Μετά τα χρόνια του Διάνα, φτάσαμε στο 2010, όταν εγώ ήθελα να κάνω τη "Λυσιστράτη". Και φυσικά σκέφτηκα τον Βασίλη. Είναι ένας ταλαντούχος, μεταμορφωτικός ηθοποιός. Δέσαμε. Ενδιαμέσως είχαμε κάνει και τον "Βροχοποιό". Κλείνουμε δεκαπέντε χρόνια» τόνισε στο Βήμα.

-Είσαστε φίλοι, κάνετε παρέα;

«Οταν δεν δουλεύουμε μαζί, δεν κάνουμε ιδιαίτερα παρέα. Βρισκόμαστε τόσο πολλές ώρες στη δουλειά, που μετά τι παρέα να κάνεις; Είμαστε κολλητοί συνεργάτες. Ο ένας τροφοδοτεί τον άλλον με τον τρόπο του, με το συναίσθημα, με τις προοπτικές που φέρνει. Εχουμε βάλει στόχους και μου αρέσει που ανεβάζουμε έργα ρεπερτορίου - του χρόνου θα κάνουμε Σαίξπηρ, "Το ημέρωμα της Στρίγκλας", με τη Μαρία Ναυπλιώτου».

-Δεν εμπεριέχει κινδύνους επανάληψης μια «μόνιμη» σχεδόν σχέση;

«Αν σκεφτώ έτσι για τον Βασίλη, τότε τι να πω για τον Μανώλη Παντελιδάκη, με τον οποίο μετράμε γύρω στις 45 σκηνογραφίες. Δημιουργείται μια άτυπη ομάδα, μαζί και με την Εύα Νάθενα, τον Σάκη Μπιρμπίλη, απλώς με τον Βασίλη φαίνεται πιο πολύ γιατί πρωταγωνιστεί. Τέτοιες σχέσεις όταν αρχίσουν και σκουριάζουν πρέπει να διαλύονται. Με τον Βασίλη λοιπόν δεν έχει σκουριάσει. Οφείλει να συνεχίσει, ή καλύτερα να αναπτύσσεται. Κλείνουν βέβαια οι κύκλοι, όπως έκλεισε του Τεχνοχώρου, που κράτησε 22 χρόνια, η συνεργασία μου με την Ελένη Ράντου, μια δεκαετία. Εμένα μου αρέσει να δουλεύω με τους ίδιους ανθρώπους - όπως με την Αννα Βίσση. Οταν κουραστούμε θα σταματήσουμε. Οταν κουράσουμε τον κόσμο θα σταματήσουμε».