Γιάννης Κρητικός: «Την επόμενη μέρα που το είδα «έμεινα παγωτό», δεν το περίμενα»

«Να συστηθώ... Είμαι ο Γιάννης Κρητικός. Το επώνυμο μου είναι «καλλιτεχνικό παρατσούκλι», το οποίο βγήκε από λάθος και στην αρχή είχα θυμώσει, γιατί δεν ήταν κάτι το οποίο είχα επιλέξει, αλλά μου το έδωσαν με το έτσι θέλω»

Πώς αντέδρασες ως καλλιτέχνης αλλά και ως Κρητικός;
«Την επόμενη μέρα που το είδα «έμεινα παγωτό», δεν το περίμενα. Το επίθετο μου είναι Τσαγκαράκης δεν είναι κάτι που ντρέπομαι να το πω ή που το κρύβω για να βγει το καλλιτεχνικό μου, είμαι γέννημα θρέμμα από το Ηράκλειο της Κρήτης. Πιτσιρικάς τότε, δεν μπορούσα να το αλλάξω, δεν ήμουν ο Πάριος, ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης, που έχει πάρει το όνομα του από το νησί του»

Ο μπαμπάς σου πώς αντέδρασε;
«Είμαι ευλογημένος άνθρωπος που έχω τέτοιους γονείς. Στο μόνο που είχε θυμώσει ο πατέρας μου, τότε, ήταν κάποια στιγμή στο Γυμνάσιο, που ήθελα να τρυπήσω το αφτί μου και να βάλω σκουλαρίκι. Αυτό, τότε, στην Κρήτη, ήταν πολύ βαρύ. Εμένα μου άρεσε, ήμουν ροκάς στη διάθεση, έπαιζα τύμπανα, κιθάρα, πέρα από τη λύρα. Αν μου καρφωθεί κάτι στο μυαλό, θα το κάνω. Οι γονείς μου με συμβούλευαν, αλλά χωρίς να μου βάλουν απαγορευτικά λάθος. Αν μου έβαζαν απαγορευτικά, επειδή είμαι αντιδραστικός χαρακτήρας, σαν το μικρό παιδί, αν μου πεις «μη» σε κάτι, είμαι άξιος να το κάνω», λέει στο Λοιπόν.