Κατερίνα Παπουτσάκη: «Ξέρω τι σημαίνει να σε στήνουν στον τοίχο»

Η ηθοποιός δεν ήθελε ν’ απασχολεί με τον προσωπική της ζωή, ενώ οι paparazzi την κυνηγούσαν και κάποιοι προσπάθησαν να την «χτυπήσουν» στη δουλειά της.

Δέχτηκες για κάποια χρόνια κακά σχόλια και σε κατέκριναν πολύ.
«Ισχύει. Είχα ζοριστεί πολύ και ξέρω τι σημαίνει να σε στήνουν στον τοίχο, να σε στοχεύουν και να σε φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση. Μότο της ζωής μου είναι να μην το κάνω εγώ στους άλλους, όχι επειδή το έχω υποστεί, αλλά από χαρακτήρα. Ζορίστηκα, υπέφερα από ψυχοσωματικά συμπτώματα. Δυσκολεύτηκα πολύ και τώρα που έχω πάρει αποστάσεις από εκείνη την εποχή, θεωρώ ότι ήταν πολύ δύσκολα χρόνια για μένα. Βέβαια, επειδή είμαι ρεαλίστρια, σκέφτομαι πως άλλοι άνθρωποι περνούν πραγματικά πάρα πολύ δύσκολες καταστάσεις στη ζωή τους, οπότε ας μην είμαι αχάριστη. Μεγάλωσα με πολλή αγάπη και με μεγάλη αποδοχή από την οι κογένεια και τους φίλους μου. Οι γονείς μου μου ενίσχυαν την αυτοπεποίθηση μου, φυσικά χωρίς καμία πρόθεση να μου καλλιεργήσουν αλαζονική συμπεριφορά και χωρίς να θέλουν να γίνω εγωκεντρική. Μισώ τον εγωκεντρισμό και την αλαζονεία στους ανθρώπους! Έχοντας όμως μεγαλώσει με αυτές τις βάσεις, βίωσα ακόμη πιο άσχημα την επίθεση που δέχτηκα. Είχα ήδη κάποια χρόνια στη δουλειά τη μεγάλη επίθεση τη δέχτηκα στα 28 μου-ενώ είχα ξεκινήσει να δουλεύω από 18 χρόνων. Στα χρόνια που είχαν προηγηθεί είχα πολύ καλές κριτικές, με αντιμετώπιζαν όμορφα, ως πρωτοεμφανιζόμενη, ταλαντούχα κ.λπ. Δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ξαφνικά προέκυψε η επίθεση και λέω "όπα, γιατί βρε παιδιά μου την πέφτουν έτσι;" Τότε άρχισαν τα προβλήματα με το στομάχι, τα έντερα μου κ,λπ. Δυστυχώς η αντίδραση μου σε οτιδήποτε μου συμβαίνει είναι η σωματοποίηση. Έκανα πολλά χρόνια να το ξεπεράσω» είπε η ηθοποιός στο Beaute

Αφορμή ήταν η προσωπική σου ζωή. Μήπως στόχος ήταν η δουλειά σου;
«Οι επιθέσεις εκμηδένιζαν και ισοπέδωναν τη δουλειά μου. Ερχόταν κόσμος στο θέατρο (μετά την τηλεοπτική "Αλίκη", έπαιξα με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη και την 'Εφη Μουρίκη στις "Δούλες" του Ζενέ και στο "Κεκλεισμένων των θυρών" του Σαρτρ) και μου έλεγε: "Μα εσύ είσαι καλή ηθοποιός!" Είχε περάσει ότι είμαι κακή ηθοποιός και κακός άνθρωπος. Όσο το διαπίστωνα, τόσο περισσότερο πληγωνόμουν. Ήταν περίεργο όλο αυτό κι έτσι μετά την τηλεοπτική μεταφορά της "Αλίκης" αποτραβήχτηκα από την τηλεόραση, αν και είχα ενδιαφέρουσες προτάσεις. Αποδείχτηκε σωστή κίνηση. Μετά, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Σταμάτησαν οι κουτσόμπολίστικες εκπομπές, που τότε ήταν στο απόγειο τους, ήρθε η κρίση και ήρθαμε στα ίσα μας»