Πιατάς: «Η οικογένεια περνούσε πλέον δύσκολα οικονομικά και δεν μπορούσα να…»

«Ο νονός μου, ο Μανώλης Παναγιωτόπουλος, ο οποίος ζωγράφιζε τις μεγάλες αφίσες για τον κινηματογράφο και με έκανε να ονειρεύομαι όλους τους μεγάλους μύθους του σινεμά. Εφηβος στη Χούντα, με τον συμμαθητή μου στο σχολείο τον Αλέκο Λειβαδά, τον γιο του θεατρικού επιχειρηματία Βαγγέλη Λειβαδά, που είχε μητριά τη Σμαρούλα Γιούλη, αποφασίσαμε να ανεβάσουμε στο θέατρο Αμιράλ την παράσταση «Ζητείται ψεύτης». Εγώ θα τη σκηνοθετούσα, αλλά και θα έπαιζα. Δεκαέξι ετών πήγαμε με τον Αλέκο στον Δημήτρη Ψαθά για να του ζητήσουμε τα δικαιώματα του έργου. «Παιδιά μου, η λογοκρισία δεν θα σας αφήσει να το ανεβάσετε, γιατί είναι στα απαγορευμένα έργα» μας απάντησε. Τελικά, αφού πήραμε την ευχή του, συναντηθήκαμε με τον λογοκριτή και του είπαμε ότι εμείς θέλαμε να ανεβάσουμε αυτό το έργο για να δείξουμε το πόσο ψεύτες ήταν οι πολιτικοί μας, που ευτυχώς ήρθε το νέο καθεστώς, η Απριλιανή Επανάσταση, και μας έσωσε από τη διαφθορά τους. Ο λογοκριτής ενθουσιάστηκε και μας έβαλε τη σφραγίδα. Φτιάξαμε, λοιπόν, τότε μια σάτιρα που έγινε στο θέατρο χαμός! Το σώσε! Οι καθηγητές από τότε είχαν καταλάβει ότι ήμουν έτοιμος ηθοποιός, και μάλιστα με είχαν απαλλάξει και από το πολύ διάβασμα των άλλων μαθημάτων, με την προϋπόθεση ότι θα πήγαινα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου» τόνισε στην Espresso.

-Τους κάνατε τη χάρη;

«Αν και θα ήθελα να είχα πάει στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, η οικογένεια περνούσε πλέον δύσκολα οικονομικά και δεν μπορούσα να φοιτήσω. Ετσι μπήκα στο Εθνικό, με μέντορές μου και δασκάλους τον λογοτέχνη Αγγελο Τερζάκη, τη χορογράφο Μαρία Χορς, τις ηθοποιούς Μαίρη Αρώνη και Μιράντα Μυράτ. Οι προηγούμενες και οι επόμενες χρονιές από τη δική μου έβγαλαν ηθοποιούς όπως ο Σταμάτης Φασουλής, η Αννα Παναγιωτοπούλου, ο Μηνάς Χατζησάββας, ο Τάσος Χαλκιάς, η Μαρία Αλιφέρη, ο Γιώργος Παρτσαλάκης, ο Χρήστος Βαλαβανίδης.»