Παύλος Κοντογιαννίδης: «Ζω άνευ προγράμματος, περισσότερα από 30 χρόνια»

Ετοιμάζεις κάποια δουλειά για τη χειμερινή σεζόν;

Ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου τι θα κάνω την επόμενη μέρα. Ποτέ δεν διαλέγω τις μέρες, οι μέρες με διαλέγουν. Ζω άνευ προγράμματος, περισσότερα από 30 χρόνια. Δεν με αφορά ο προγραμματισμός. Επιτρέπεται να δουλεύουμε μέσα στο καλοκαίρι και να μην είμαστε κάπου, σε ένα νησιωτικό σύμπλεγμα, να πίνουμε χυμό ανανά; (Γέλια.)

Ασχολείσαι και με το κτήμα σου, ιδιαίτερα το καλοκαίρι.

Στο κτήμα κάνω διάφορα, έχω δέντρα, ζώα, κάνω δουλειά. Φεύγω τις αργίες και πηγαίνω εκεί.

Πού αλλού εντοπίζεις τη φθορά;

Η φθορά είναι μέσα από την, καθημερινότητα, η οποία σε πιέζει, γιατί βλέπεις μια κατάσταση που δεν αλλάζει ούτε στο χώρο της κοινωνίας ούτε στο χώρο της πολιτικής. Είμαστε κάτω από την πρέσα των υποχρεώσεων, υπάρχει ένας καταναγκασμός. Ανοίγεις να ακούσεις ειδήσεις και όλες είναι δυσάρεστες, καταπιεστικές. Χρωστάει όλος ο κόσμος, δανείζεται, δεν κυκλοφορεί, κι αυτό είναι που με σοκάρει.

Οι καλλιτέχνες λόγω της δουλειάς, είναι κάπως «προετοιμασμένοι» για αυτά τα σκαμπανεβάσματα.

Είναι πιο προετοιμασμένοι, αλλά οι συνθήκες είναι πάρα πολύ δύσκολες, τραγικές. Ένας νέος καλλιτέχνης, για να δουλέψει τώρα 40 χρόνια, να πάρει ένσημα και να βγει στη σύνταξη, είναι πολύ δύσκολο.

Η σύνταξη για έναν καλλιτέχνη είναι η επιβεβαίωση των κόπων του;

Όλων των επαγγελμάτων. Δουλεύει κάποιος, του κρατάνε κάποια λεφτά, που, όταν δεν θα μπορεί, πρέπει να τα παίρνει, αλλιώς πώς θα επιβιώσει; Είναι ένα ψυχοφθόρο επάγγελμα το δικό μας, γι' αυτό και κάποτε συγκαταλεγόμασταν στα βαρέα ανθυγιεινά, πολύ δύσκολο.

Πηγή: Λοιπόν