Μπέτυ Αρβανίτη: «Με πειράζει πολύ που γερνάω»

Φαντάζοµαι είναι ενοχλητικό κάποιοι να σας θυµούνται ως ντίβα του εµπορικού σινεµά ύστερα από 50 χρόνια παρουσίας στο θέατρο...

«Οχι, δεν είναι ενοχλητικό. Δεν την απαρνούμαι καθόλου εκείνη την εποχή. Σιγά, και λεφτά βγάλαμε, και ωραία περνάγαμε, μια χαρά ήταν... Δεν είναι κάποια άλλη, εγώ είμαι και θυμάμαι πώς ήμουν και τι έκανα. Αλλά ποτέ δεν το πήρα στα σοβαρά, ποτέ δεν με καθόρισε ως άνθρωπο».

Δεν αναπολείτε δηλαδή καθόλου τη ναρκισσιστική αθωότητα εκείνης της εποχής;

«Τον ναρκισσισμό μου, προς Θεού, δεν τον έχω απαρνηθεί ποτέ. Κάνουμε θέατρο και δεν είμαστε νάρκισσοι; Είναι ντροπή να το λέμε. Δεν επέλεξα, όμως, να μείνω η "Μπέττυ", να αναπαράγω την εικόνα μου στις ταινίες. Θα βαριόμουν. Ίσως, ξέρετε, να είμαι πιο νάρκισσος από αυτό. Εμένα μου αρέσει να αρέσω σε ανθρώπους που εκτιμώ. Με τα χρόνια ο ναρκισσισμός δεν καταπραΰνεται, απλά ανεβαίνει ο πήχης. Δεν ικανοποιείσαι πια με αυτά που κάποτε σε κάλυπταν... Τώρα πλέον, γνωρίζοντας το παιχνίδι, θέλεις να ακούσεις θετικά σχόλια από ανθρώπους που εκτιμάς, κυρίως συναδέλφους (σκηνοθέτες, ηθοποιούς). Αυτών η γνώμη μετράει πια. Και του κοινού φυσικά».

Αναπολείτε σήµερα κοµµάτια του παλιού σας εαυτού; «Τι εννοείτε; Αν με πειράζει που γερνάω; Με πειράζει πολύ (γελάει)! Ναι, μόνο η εμφάνιση μου λείπει. Κατά τα άλλα, δεν νομίζω ότι έχω αλλάξει, δεν χάθηκε κάτι στην πορεία. Τις αντοχές, είναι περίεργο, δεν τις έχω χάσει. Βλέπω άλλες γυναίκες της ηλικίας μου να περπατούν αλλιώς, να στέκονται αλλιώς... Εγώ δεν έχω τέτοια θέματα, και αυτό είναι μπερδευτικό μερικές φορές. Αλλά και βέβαια θα ήθελα να είμαι πιο νέα, τρελή είμαι να μη θέλω; Ξέρετε, όμως, τι συμβαίνει μεγαλώνοντας; Γίνεται κανείς πιο αφαιρετικός. Φεύγουν τα πολλά στολίδια, οι δηθενιές, τα προβλήματα, οι φόβοι, και αυτό ίσως οδηγεί πάλι σε μια μεγαλύτερη αθωότητα. Δεν μπορεί μεγαλώνοντας μόνο να χάνεις δέρμα, ομορφιά, σώμα, τούτο, εκείνο, το άλλο. Κάτι πρέπει να κερδίζεις. Αφαιρώντας, μένει περισσότερη ουσία. Αυτό κάνει καλό και στο θέατρο».

Πηγή: tovima