Στέφανος Κορκολής: «Οι πρώτες μέρες μιας μάχης είναι πάντα δύσκολες»

«Φυσικά, οι πρώτες μέρες μιας μάχης είναι πάντα δύσκολες, αλλά -όπως μου έλεγε ο πατέρας μου- ο στρατιώτης πριν από τη μάχη πάντα φοβάται, αλλά την ώρα της μάχης γίνεται θηρίο. Άρα, δεν το βάζω κάτω και συνεχίζω. Η ασθένεια αυτή σε ωθεί να κάνεις ένα γενικό ξεσκαρτάρισμα στη ζωή σου, υπό την έννοια ότι πετάς ότι σου είναι άχρηστο, βαρετό και επικίνδυνο. Το γεγονός ότι δημοσιεύθηκε η αρρώστια μου δεν έγινε επί τούτου. Έτυχε να παίξω σε μία συναυλία για τον σύλλογο «Ορίζοντας», ο οποίος στηρίζει εμπράκτως ανθρώπους που πάσχουν από καρκίνο. Φυσικά, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω ότι πάσχω κι εγώ από την ίδια ασθένεια, δηλώνοντας, όμως, ότι είμαι στο πιάνο μου και είμαι «γερός». Το στιγμιότυπο αυτό το μαγνητοσκόπησε ένα τοπικό κανάλι, λόγω έλλειψης σοβαρότερων ειδήσεων, έπαιξε σε ένα μεγάλο κανάλι και έτσι γνωστοποιήθηκε. Δεν δυσαρεστήθηκα, διότι μου έδωσε την ευκαιρία να βροντοφωνάξω στα νέα παιδιά να κόψουν το τσιγάρο, διότι εμένα αυτό ήταν που με οδήγησε σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση», λέει στην εφημερίδα Αγορά.

Για πολλούς ανθρώπους εκεί έξω, που νοσούν από την ίδια ασθένεια, είναι πρότυπο για τον τρόπο που τη βιώνει. Τι μήνυμα θα ήθελε να τους στείλει;

«Προς θεού, δεν μπορείς να είσαι πρότυπο για κάτι τέτοιο. Απλά, λόγω αναγνωρισιμότητας, μπορώ -όσο γίνεται- να στέλνω κάποια μηνύματα κατ παροτρύνσεις. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου παράδειγμα, σε καμία περίπτωση. Παράδειγμα για εμένα είναι οι άνθρωποι που υποφέρουν καθημερινά και δεν το βάζουν κάτω. Το μό¬νο που μπορώ να δώσω σαν συμβουλή, ως κάποιος που δεν την εφάρμοσε, είναι η πρόληψη. Ενα check up δεν βλάπτει. Μη μένουμε με την αυταπάτη ότι αυτή η αρρώστια χτυπά μόνο την πόρτα του διπλανού μας», καταλήγει.