Ελένη Τσαλιγοπούλου: «Το τραγούδι κάνει καλό στην ψυχή, που την ξεχνάμε»

H σχέση σου με τη Δήμητρα Γαλάνη και τη Γιώτα Νέγκα κρατάει χρόνια. Τι σας ενώνει και τι σας χωρίζει;

Είμαστε κάπως σαν τρεις γενιές. Δεν εννοώ ηλικιακά, όσο σε σχέση με την εποχή στην οποία ξεκίνησε η καθεμιά μας. Η Δήμητρα άρχισε στη δεκαετία του ’70. Μια πολύ καλή εποχή, αν σκεφτούμε ότι τότε ζούσαν και ο Χατζιδάκις και ο Τσιτσάνης, ενώ συγχρόνως ήταν εκεί και ο Ξαρχάκος, και ο Μούτσης, και ο Κηλαηδόνης, παλιοί και νέοι μαζί. Εγώ ξεκίνησα στα 80s. Πρώτα τραγούδησα στα υπέροχα μικρά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, μετά έβγαλα δίσκο. Είχα εφόδιο την κλασική παιδεία της σοπράνο, κατόρθωσα όμως να μελετήσω και τη μουσική της καρδιάς μου, τα παραδοσιακά, τους αριστοκράτες, ανοιχτόμυαλους συνθέτες της Σμύρνης. Ταυτόχρονα, είχα τη χαρά του έντεχνου, μιας καινούργιας παρέας τραγουδοποιών, με τους οποίους μπορούσαμε να καταγράψουμε την εποχή μας. Ανδρέου, Μάλαμας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Πορτοκάλογλου, Ζούδιαρης. Όσο για τη Γιώτα, πέτυχε την εποχή στην οποία η δισκογραφία τελείωνε, ενώ δεν είχε μπει σε παρέα μουσική στα 25 της. Και έτσι, είδαμε μια τεράστια φωνή που άργησε πολύ να πείσει τον κόσμο ότι είναι πράγματι καλή, μία από τις σπουδαιότερες που διαθέτουμε, για την ακρίβεια.

Ισχύει ότι ο κόσμος είναι πιο μουδιασμένος πια στις συναυλίες;

Και βέβαια, όλοι είμαστε. Μια καλή παράσταση, όμως, είναι ανάταση. Φεύγεις κουβαλώντας ένα όνειρο και μια μυρωδιά αισιοδοξίας. Το τραγούδι κάνει καλό στην ψυχή, που την ξεχνάμε διαρκώς, γιατί έχουμε βάλει μπροστά το σώμα - και το πατάμε κιόλας! Οι δίαιτες, τα μαλλιά, το μέικ απ, το ντύσιμο, τόσο της εικόνας είμαστε πια, που τις ψυχούλες μας τις ξεχνάμε.

Πηγή: Real