Τέτα Καμπουρέλη: «Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από το σοκ της ληστείας στο σπίτι μου»

Αν υποθέσουμε πως η ζωή είναι μικρά στενά δρομάκια με πολύχρωμα λουλούδια στα μπαλκόνια. Σ’ αρέσει να τα περπατάς γνωρίζοντας που θα σε οδηγήσουν ή επιδιώκεις να χάνεσαι;

Στη ζωή είναι καλό να μπορείς να βαδίζεις με σιγουριά. Προτιμώ να γνωρίζω που βαδίζω. Επειδή όμως η ζωή είναι απρόβλεπτη, όταν βρεθώ σε άγνωστα νερά επιδιώκω να επιστρέψω γρήγορα στα γνώριμα μονοπάτια.

Ποιά είναι τα στοιχεία που συνθέτουν τον πίνακα ζωγραφικής που λέγεται «Τέτα»;
Ενδιαφέρουσα παρομοίωση έχει ιδιαίτερα θετική χροιά είτε τη σκεφτείς από πλευρά δημιουργίας είτε από πλευρά αισθητικής. Κάποια στοιχεία λοιπόν, που θα μπορούσαν να με «ζωγραφίσουν»:

Αν ξεκινήσω από τη δουλειά μου θα πρέπει να σου πω ότι είμαι τελειομανής, μου αρέσει αυτό που κάνω να είναι τέλειο. Σε αυτό βοηθάει πολύ το πείσμα μου. Όταν επιλέξω να κάνω κάτι θα το παλέψω μέχρι να αποκτήσει την εικόνα που έχω σχηματίσει για αυτό.
Είμαι προσιτή στους γύρω μου. Μου αρέσει να ακούω τις απόψεις τους και να τις ταιριάζω, όπου γίνεται με τις δικές μου. Μου αρέσει να κουβεντιάζω με νεαρότερους στη δουλειά, τους δίνω ευκαιρίες. Πάνω από όλα είμαι ειλικρινής με όλους δεν κρύβω κάτι από τον εαυτό μου, είμαι όπως με βλέπεις.

Πότε ήρθες τελευταία φορά αντιμέτωπη με τον έντονο φόβο;
Είναι πολύ πρόσφατη αυτή η αίσθηση, όταν εισέβαλαν στον προσωπικό μας χώρο, στο σπίτι μας για να μας ληστέψουν. Είναι μια πολύ άσχημη αίσθηση να βρίσκεσαι απειλούμενος σε μια κατάσταση στην οποία δεν μπορείς να αντιδράσεις. Ο φόβος για την ζωή των παιδιών μου, του άνδρα μου, τη δική μου είναι κάτι που δύσκολα περιγράφεται και ακόμα δυσκολότερα ξεπερνιέται. Έχουν περάσει πολλές μέρες πλέον και ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από το σοκ.

Έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να είναι χαμένος στα σύννεφα;
Συνήθως όχι, γνωρίζω που πατάω και που βρίσκομαι. Ίσως κάποιες φορές να ξεχνιέμαι αλλά αυτό μόνο για να ξεκουράσω λίγο το μυαλό μου.

Πηγή: prestigemagazine