Τάκης Ζαχαράτος: «Μετά το θάνατο της μητέρας μου βίωσα μια τεράστια απώλεια»

«Έχω κι εγώ δοθεί ολοκληρωτικά για χρόνια σε αυτό που κάνω. Είναι πολύ σημαντικό αυτό το λυπημένο παιδάκι μέσα σου που έχεις παραμελήσει να μπορέσεις κάποτε να το φροντίσεις σαν να είσαι ο γονιός του. Χωρίς να περιμένεις από τους άλλους. Εσύ πρέπει να φτιάξεις αυτή τη σχέση. Ξέρεις λοιπόν τι με βοήθησε λοιπόν στο να φτιάξω αυτή τη σχέση; Όταν έγινα νονός στο παιδί της φίλης μου, της Μαρίνας. Μέσα από τα παιδιά ταυτίστηκα με το παιδί μέσα μου. Μετά το θάνατο της μητέρας μου βίωσα μια τεράστια απώλεια. Μια μέρα είπα πως η μαμά μου θα ήταν υπερήφανη για μένα, αν όλα αυτά τα μαθήματα αγάπης που είχα πάρει από εκείνη θα τα απορροφούσα και θα τα αξιοποιούσα. Σε συνδυασμό με το πιτσιρίκι που είχα την ευλογία να έχω στη ζωή μου ήρθα σε επαφή με αυτό το παραμελημένο παιδάκι που είχα μέσα μου και έγινα η μαμά του εαυτού μου. Δεν πρέπει να αφήνουμε αυτό το παιδάκι μέσα μας γιατί αυτό είναι η ρίζα όλων των θεμάτων που έχουμε σε όλα τα επίπεδα των σχέσεων», λέει στο People.

Όσο για το αν ο ίδιος αφήνεται στα χέρια των άλλων; «Ναι, είμαι άνθρωπος της αγκαλιάς και είμαι ανοιχτός. Αρκεί ο άλλος να μου εκπέμπει εμπιστοσύνη». Σε όλη αυτή την πορεία αναρωτιέμαι αν αδίκησε κανέναν. «Ναι, γιατί ποιος είμαι εγώ, ο τέλειος; Πιστεύω ότι όσο μεγαλώνεις πρέπει να καθαρίζεις το παρμπρίζ. Μετά τα 30 ή θα αντιληφθείς ότι θα πρέπει να το κάνεις ή θα το παραμελήσεις, θα γίνει θολό και δεν θα βλέπεις τίποτα. Πρέπει να μαθαίνεις από τα λάθη σου».