Τάκης Ζαχαράτος: «Aν έκανα πίσω, θα έπεφτε όλο αυτό το βάρος να με πλακώσει»
Τι ήταν αυτό που τελικά οδήγησε τον Τάκη Ζαχαράτο σε αυτή τη τόσο μεγάλη επιτυχία; Ήταν η τύχη ή πολλή δουλειά;
«Σίγουρα τύχη, αλλά πάντα δούλευα πάρα πολύ. Κατέθεσα πολλές ώρες δουλειάς στη ζωή μου και τώρα είναι που προσπαθώ να ισορροπήσω όλο αυτό με την προσωπική μου ζωή. Πριν ήμουν μόνο δουλειά. Έδινα στον Τάκη κάτι ψίχουλα προσωπικής ζωής και στον καλλιτέχνη τα πάντα. Δεν είχα χρόνο και χώρο για τίποτα άλλο. Και μια σχέση για να καλλιεργηθεί θέλει χώρο. Αν δεν υπάρχει αυτός ο χώρος που να μπει και ο άλλος να κουρνιάσει;».
Και για τον ίδιο το να μπορέσει να χαράξει αυτό το ακατέργαστο διαμάντι ταλέντου δεν ήταν και ό,τι πιο εύκολο.
«Όταν ο Θεός σού δίνει μια ευλογία, ένα χάρισμα, είναι και κατάρα. Γιατί είχα μεν ταλέντο, αλλά δεν είχα καμία παιδεία για αυτό. Είναι σαν να σου δίνει κάποιος ένα ρετιρέ, αλλά δεν υπάρχουν οι άλλοι όροφοι κι αυτό στέκεται στον αέρα και εσύ πρέπει να το κρατάς με τα χέρια. Δεν ήξερα πώς τραγουδάνε, πώς χορεύουν, πώς μιμούνται, πώς βάφονται. Αυτά τα χέρια είχαν ματώσει και αν έκανα πίσω, θα έπεφτε όλο αυτό το βάρος να με πλακώσει. Δεν είχα καμία απολύτως βάση κι έπρεπε να φτιάξω γερά θεμέλια για κρατήσω αυτό το χάρισμα», εξομολογείται ο ίδιος στο People.