Μιλώντας με τους συντελεστές της νέας υποσχόμενης ταινίας: «Η Ρόζα της Σμύρνης»

Στο επίκεντρο της ιστορίας η αινιγµατική Σµυρνιά αρχόντισσα Ρόζα (Λήδα Πρωτοψάλτη), που κρύβει το παµπάλαιο µυστικό της ακόµα και από την αγαπηµένη εγγονή της Μαριάννα (Ευγενία Δημητροπούλου). Ένα µυστικό που έρχεται από τη Σµύρνη του 1922, µέχρι που το πάθος του αρχιτέκτονα ∆ηµήτρη (Τάσος Νούσιας), µια παλιά φωτογραφία και ένα µατωµένο νυφικό γίνονται αφορµή για να βγει στο φως µια ερωτική ιστορία από το χθες, που θα αλλάξει για πάντα το σήµερα. «Το παρόν µας, βέβαια, στην ταινία δεν είναι το 2016 αλλά το 1987», λέει η Γιουλίκα Σκαφιδά, σε ένα διάλειµµα από το γύρισµα των σκηνών της. «Γίνονται φλας µπακ στην εποχή των διωγµών, όταν ανατρέχουµε στα νιάτα της κυρίας Ρόζας». Η Γιούλικα υποδύεται την προσγειωµένη Ρίτα, ιστορικό τέχνης και κοπέλα του αρχιτέκτονα ∆ηµήτρη, η οποία τον βοηθά στο στήσιµο µιας έκθεσης µε κειµήλια από την Πόλη και τη Σµύρνη. «Θυµάµαι τα 80s, τις περµανάντ και τις βάτες, ήµουν παιδί τότε», λέει χαµογελώντας η ηθοποιός στη real. «Οι άνθρωποι τότε έδιναν περισσότερο χρόνο στα πάντα. Ο λόγος τους είχε πιο αργό ρυθµό. Ως Ρίτα δεν είναι σωστό να µιλάω τη γρήγορη, σύγχρονη γλώσσα».
Όπως και η Γιούλικα Σκαφιδά, έτσι και ο πρωταγωνιστής Τάσος Νούσιας απολαµβάνει το ταξίδι του στον χρόνο, που γίνεται µε αφορµή ένα µατωµένο νυφικό του '22, που ο ∆ηµήτρης ανακαλύπτει σε ένα παλαιοπωλείο. Ένα σηµείωµα στη φόδρα του θα τον οδηγήσει στη γυναίκα που το φορούσε, αλλά και στην όµορφη εγγονή της. «Είναι µια δυνατή ιστορία έρωτα, η οποία περιέχει πόνο, βία, ξεριζωµό και ένα τεράστιο χάσµα στις ζωές των ανθρώπων», λέει ο ηθοποιός και συνεχίζει: «Νιώθω ότι, σε ένα παράλληλο επίπεδο, η ιστορία αυτή παραπέµπει στον υποσυνείδητο έρωτα των Ελλήνων για τη Μικρά Ασία, για την πατρίδα που χάσαµε. Στη “Ρόζα της Σµύρνης” ο έρωτας γίνεται άχρονος. Όταν οι πάλαι ποτέ εραστές ξανασυναντιούνται, η χρονική απόσταση εκµηδενίζεται. Είναι σαν να µην πέρασε µια µέρα. Αυτό», συνεχίζει, «συµβαίνει και στις παλιές φιλίες, αφορά και τους τόπους όπου µεγαλώσαµε. Ο χρόνος που µας χωρίζει από αυτά είναι σχετικός. Γι’ αυτό και ο άνθρωπος επιστρέφει πάντα στη ρίζα του µ’ έναν τρόπο. Είναι ό,τι πιο λυτρωτικό».
Η Ευγενία Δημητροπούλου. ∆ηµητροπούλου είναι η Μαριάνα. Η εγγονή, η ανεξάρτητη καλλιτέχνις, η κοπέλα που θα κινήσει ξανά τα νήµατα της καρδιάς του ∆ηµήτρη. Ανυποµονεί για τη Μυτιλήνη, την Κωνσταντινούπολη και τη Σµύρνη, όπου θα την οδηγήσουν τα επόµενα γυρίσµατα. Από τη διαδροµή της µέχρι τώρα κρατάει τις σκηνές που µοιράστηκε µε την αρχόντισσα Λήδα Πρωτοψάλτη. «Τη χαζεύω κάθε φορά, τον τρόπο που διαχειρίζεται τον ρόλο της, το πώς κινείται», λέει. Μέσα από τη «Ρόζα της Σµύρνης» ένιωσε πως µπήκε σε χρονοκάψουλα. Της αρέσει που το αισθηµατικό κοµµάτι της ταινίας συνυπάρχει µε µια ιστορία εξιχνίασης. «Το πιο γοητευτικό στοιχείο είναι ότι υπάρχουν δύο ιστορίες αγάπης µε αντίθετες πορείες», διευκρινίζει. «Η µία που ανθίζει και η άλλη που υπήρξε και την ανακαλύπτουµε. Είναι σαν να πηγαίνεις προς τον έρωτα και να έρχεσαι από αυτόν».
Η «Ρόζα» (στην οποία παίζουν επίσης ο Γιλµάζ Γκρουντά και ο Πέτρος Λαγούτης) θα συναντήσει το κοινό τον ∆εκέµβριο του 2016. «Θα ήθελα ο θεατής να προβληµατιστεί λίγο πάνω στα “δεδοµένα” που έχουν χτίσει η προκατάληψη, η ηµιµάθεια και ο εγωισµός µας», λέει ο Γ. Κορδέλλας. «Να δει την ιστορία σαν ένα σύνολο ανθρώπινων ιστοριών που αφορούν πάντα και τις δύο µεριές. Γιατί και ο εχθρός (ο ιστορικός εχθρός) έχει µερίδιο στον πόνο και την τραγωδία, όπως και ο ίδιος, αντίστοιχα, έχει µερίδιο ευθύνης και λαθών».