Σοβαρές καταγγελίες για το Εθνικό Θέατρο. Η κακοδιαχείριση και η βιτρίνα με λαμπερούς πρωταγωνιστές

Δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για κακοδιαχείριση, χαρακτηρίζοντας τους σπουδαίους ηθοποιούς «βιτρίνα» μιας καλοστημένης επικερδούς επιχείρησης. Το full life σε δημοσίευμά του αναφέρει πως: «τρεις μόνον από τις εκατοντάδες συμβάσεις που έχουν υπογραφεί τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύοντας περίτρανα τη λαϊκή ρήση «όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά»!

Ο Στάθης Λιβαθινός, καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου, μια εταιρεία-φάντασμα, και η Σάσα Παπαχριστοπούλου, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων, πρωταγωνιστές στο μεγαλύτερο θρίλερ παρασκηνίων του Εθνικού θεάτρου. Αν υπήρχε περίπτωση να γνώριζε ο Άρθουρ Μίλερ τα όσα συμβαίνουν στο Εθνικό θέατρο, το πιθανότερο είναι να έδινε άλλη πλοκή στον θάνατο του Εμποράκου, του διάσημου έργου του που παίζεται αυτή την περίοδο στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού με πρωταγωνιστή τον Πέτρο Φιλιππίδη. Πώς γίνεται και αμείβεται πλουσιοπάροχα μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων, χωρίς άλλη επαγγελματική δραστηριότητα, που έχει μία και μοναδική υπάλληλο, η οποία ως συνταξιούχος δεν μπορεί να αμειφθεί, είναι ένα αίνιγμα που ξεπερνάει κάθε φαντασία. Το ελληνικό δαιμόνιο όμως έκανε πάλι το θαύμα του.

Η απορία ωστόσο γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, καθώς ο Στάθης Λιβαθινός, καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου, που και αυτός όπως λέει εργάζεται αμισθί, υπεραμύνεται της απόφασης του να υπογράψει με την ιδιωτική αυτή εταιρεία, την Perception, με έδρα το Μαρούσι, την παραπάνω σύμβαση τη στιγμή που το ίδιο το ΔΣ του Εθνικού την καταγγέλλει.

Και, τελικά, πώς γίνεται σε έναν οργανισμό που παίρνει 4 εκατομμύρια ευρώ ετήσια κρατική επιχορήγηση τον χρόνο (από έξι που έπαιρνε όλα τα προηγούμενα χρόνια πριν από την κρίση) κανείς να μην πληρώνεται και τα λεφτά να μη φτάνουν, είναι ένα μυστήριο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η κυρία Χρυσάνθη (Σάσα, όπως την ξέρουν οι περισσότεροι) Παπαχριστοπούλου εργαζόταν για δεκαεφτά χρόνια στο τμήμα επικοινωνίας του Εθνικού θεάτρου.

Στη συνεχεία, αφού έκανε ένα διάλειμμα εργαζόμενη σε ιδιωτικά θέατρα, όπως το Ακροπόλ, το Αθηνών Αρένα και άλλα μικρότερα, επέστρεψε στο Εθνικό θέατρο στο τμήμα επικοινωνίας και προβολής που στελεχώνεται με δύο έμπειρες υπαλλήλους. Ως συνταξιούχος όμως, η κυρία Παπαχριστοπούλου δεν μπορούσε να παίρνει μισθό εκτός από τη σύνταξη της.

Έτσι λοιπόν, μέσω της εταιρείας Perception, που δραστηριοποιείται στην καλλιτεχνική επικοινωνία και το θεατρικό μάρκετινγκ, ασκεί τα καθήκοντα της προβάλλοντας τις παραστάσεις του Εθνικού θεάτρου. Επισήμως βέβαια δεν αμείβεται από την εταιρεία. Η ιστορία με τη μυστηριώδη εταιρεία Perception, που ανήκει στον Δημήτριο Γκοτσόπουλο και εδρεύει στο Μαρούσι, αρχίζει στις 2/6/2015.

Ο Στάθης Λιβαθινός, που ανέλαβε τα καθήκοντα του ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου στις 23/4/2015, σύναψε συμφωνία με την Perception, με αριθμό πρωτοκόλλου 1197 που σκοπό είχε να ισχύσει μέχρι την 1/6/2016, με εργολαβικό αντάλλαγμα, 15.600 ευρώ καθαρά πλέον ΦΠΑ.

Στη συνέχεια, στις 5/8/2016 υπογράφηκε νέα συμφωνία με αριθμό πρωτοκόλλου 1990 και διάρκεια μέχρι τις 31/5/2016 και όριζε αμοιβή της τάξης των 28.643,48 ευρώ πλέον μεσολάβησε και υπερδιπλασιάστηκε της εταιρείας τη στιγμή που εκατομμύρια! συμπολίτες μας βλέπουν μισθούς και συντάξεις να ψαλιδίζονται δραματικά κανείς δεν ξέρει. Διπλασιάστηκαν τα έσοδα του Εθνικού θεάτρου και το «αφεντικό τρελάθηκε» διπλασιάζοντας μισθούς;

Αλλά και πάλι γιατί δεν συνέβη το ίδιο και με τους ηθοποιούς που ίσα ίσα βγάζουν τα προς το ζην; Μάλιστα, όταν το ΔΣ δικαίως αντέδρασε στην επιβάρυνση του Εθνικού θεάτρου, προς στιγμήν η εταιρεία θίχτηκε και ζήτησε την άμεση λύση της συνεργασίας τους που είχαν υπογράψει σπδ 28/8/2015.

Αλλά στη συνέχεια άλλαξε γνώμη και στη 1/10/2015 υπέγραψε νέα σύμβαση με αριθμό πρωτοκόλλου 2637 μέχρι τις 31/12/2015. Αυτή τη φορά με αμοιβή της εταιρείας τα 7.065 ευρώ πλέον ΦΠΑ, την οποία και ανανέωσε σης 19/1/2016 με αριθμό πρωτοκόλλου 132 και διάρκεια έως τις 31/5/2016 με το ποσό των 4.239 ευρώ πλέον ΦΠΑ. Όρος σε όλα τα συμβόλαια ήταν, σύμφωνα με ξεχωριστό άρθρο, η «εχεμύθεια».

Όπως χαρακτηριστικά αναφερόταν, «η εταιρεία δηλώνει ρητά, ανέκκλητα και ανεπιφύλακτα ότι υποχρεούνται να τηρεί εχεμύθεια σε σχέση με το έργο που αναλαμβάνει και όσα στοιχεία περιέλθουν εις γνώσιν της από το Εθνικό θέατρο, δεν κοινοποιούνται καθοιονδήποτε τρόπο προς τρίτο πρόσωπο». Σωστά Άλλωστε, όπως συνηθίζει να λέει και ο ίδιος ο κύριος Λιβαθινός: «Ποιος ο λόγος να τονίζει κανείς το αυτονόητο;». Έλα ντε!

Τα καφέ της... Χαράς!

Μπορεί στο Εθνικό θέατρο να αλλάζουν κάθε σεζόν οι ηθοποιοί ή οι καλλιτεχνικοί διευθυντές να έχουν θητεία, φαίνεται όμως ότι κάποιοι έχουν λύσει το πρόβλημα τους. Όπως για παράδειγμα τα κυλικεία του Εθνικού θεάτρου, τόσο στο κτίριο Τσίλλερ όσο και στο Ρεξ, και μάλιστα με προνομιακό ενοίκιο που θα ζήλευαν πολλοί. Εδώ η διαπραγματευτική ικανότητα των ιθυνόντων του Εθνικού θεάτρου, φτάνει στο απόγειο της με την υπογραφή της ΑΔΑ:7ΧΘΦ469ΗΓΥ-671 απόφασης και με ανοιχτό διαγωνισμό και κλειστές προσφορές, που όλως περιέργως κερδίζει για πολλοστό φορά η ίδια εταιρεία «Ι. Ψαθάς - Γ. Χαρμαντάρης ΟΕ». Σύμφωνα με ιδιωτικό συμφωνητικό, το Εθνικό παραχωρεί στην εν λόγω εταιρεία την εκμετάλλευση των κυλικείων της με αντάλλαγμα το 8% του κύκλου εργασιών της, με ελάχιστο εγγυημένο μηνιαίο ποσό ανά περίπτωση.

Και συγκεκριμένα του κυλικείου της Κεντρικής Σκηνής από 1/12/2015 μέχρι 30/9/20Ι6 για 1.020 ευρώ πλέον ΦΠΑ τον μήνα, του Bar της Νέας Σκηνής από 1/12/2015 μέχρι 31/5/2016 για 160 ευρώ πλέον ΦΠΑ τον κάθε μήνα.

Του κυλικείου του Νέου Ρεξ μέχρι τις 31/5/2016 με τίμημα 420 ευρώ πλέον ΦΠΑ τον μήνα. Του κυλικείου της Σκηνής Κοτοπούλη στο Ρεξ 10/12/2015 μέχρι 31/5/2016 για 639,60 ευρώ πλέον ΦΠΑ ανά μήνα. Και του κυλικείου της σκηνής Καπνά Παξινού στο Ρεξ από 1/12/2015 μέχρι 31/5/2016 για 160 ευρώ ανά μήνα.

Εντύπωση προκαλεί το γεγον05 ότι το ενοίκιο δεν αφορά στους μήνες που το θέατρο είναι κλειστό έτσι ώστε η επιχείρηση να πληρώνει μόνον τους μήνες που έχει κέρδος, ενώ ισχύει και πάλι το ιδιαίτερο καθεστώς της απαλλαγής της επιχείρησης από πληρωμές λογαριασμών ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ. Και όλα αυτά αν σκεφτεί κανείς ότι με τόσους θεατές και κατανάλωση τα ενοίκια βγαίνουν ακόμα και σε μια μέρα, γίνεται κατανοητό πω5 αυτές οι ευεργετικές συμφωνίες του Εθνικού κυριολεκτικά πλουτίζουν τους επιχειρηματίες. Το μόνο ίσως που μένει είναι να τους επιχορηγήσει και αυτούς το κράτος.

Εθνικές δωροεπιταγές

Τη σιγουριά της ρωμαϊκής ρήσης "Αρτον και θεάματα" φαίνεται ότι ακολουθούν στο Εθνικό θέατρο. Μόνο που προσθέτουν μεγαλύτερη δόση άρτου από το κανονικό. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την αδιανόητη σύμβαση του Εθνικού θεάτρου που υπογράφει ο κ. Στάθης Λιβαθινός με την "Μαρινόπουλος Ανώνυμη Εταιρεία"; Συγκεκριμένα το Εθνικό αγοράζει από τις 7/3/2013 μέχρι σήμερα μέσω διατακτικών αξίας 50 ευρώ, 267 δωροεπιταγές για τους υπαλλήλους του με τις οποίες μπορούν να αγοράσουν "τρόφιμα καθώς και άλλα προϊόντα που πωλούνται εντός των καταστημάτων της εταιρείας ανά την Ελλάδα".

Δηλαδή το Εθνικό εν μέσω περικοπών και κρίσης πληρώνει 11.347,50 ευρώ ετησίως για να προσφέρει έξτρα στους υπαλλήλους του παροχές που άλλοι εργαζόμενοι δεν διανοούνται καν. Και φυσικά μπορεί να αναρωτηθεί ο καθένας μας γιατί με αυτές τις δωροεπιταγές δεν ενισχύουν ευπάθεια ομάδες Ελλήνων π προσφυγών ή ακόμα και κάποια φιλανθρωπική οργάνωση όπως για παράδειγμα το "Χαμόγελο του Παιδιού", προκειμένου να τους ενισχύσουν και να δηλώσουν έτσι έμπρακτα την κοινωνική ευαισθησία τους.»