Αλέξης Γεωργούλης: «Ίσως δεν ένιωθα άνετα…»

«Μετά τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε η σειρά υπέγραψα τον Μάιο για τη δεύτερη σεζόν και ήδη βρίσκομαι σε συζητήσεις για την τρίτη. Πηγαινοέρχομαι γιατί κάνουμε την ανάγνωση των κειμένων, fitting και κάποιες αλλαγές στο σίριαλ. Τα γυρίσματα θα αρχίσουν στα τέλη Αυγούστου στην Κέρκυρα. Και ανυπομονώ να δω τα νέα πρόσωπα από Ελλάδα και Αγγλία» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.

-Σκέφτεσαι να προσπαθήσεις επαγγελματικά στην αγορά του Λονδίνου;

« Ναι, γιατί μου αρέσει το Λονδίνο και είναι κοντά στην Ελλάδα. Με ενδιαφέρει και μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της σειράς. Άλλωστε η ζωή είναι ένα παιχνίδι και αν δεν ρισκάρεις μένεις στάσιμος».

-Είσαι από τους λίγους ηθοποιούς που ενώ βρισκόσουν στο peak της καριέρας σου στην Ελλάδα τα παράτησες και πήγες να κυνηγήσεις το όνειρο σου στο Λος Άντζελες. Μετάνιωσες καθόλου γι' αυτό;

«Όχι αισθάνομαι πολύ ωραία και πολύ γεμάτος. Ο ηθοποιός ή γενικότερα ένας καλλιτέχνη δεν πρέπει να επαναπαύεται όταν βρίσκεται στο ρέστου. Πρέπει να αναζητήσει και να πουσάρει το καλλιτεχνικό του ταξίδι. Αρχικά δεν είχα σκοπό να αφήσω την καριέρα μου εδώ και να τη συνεχίσω στο εξωτερικό. Ήθελα να διευρύνω περισσότερο τους ορίζοντές μου στο σενάριο και στην παραγωγή. Γι' αυτό πήγα στην Αμερική, αρχικά για τρεις μήνες, παρέμεινα όμως κάποια χρόνια. Παρακολουθούσα σεμινάρια και ήθελα να αποκτήσω διεθνή ματιά στα πράγματα που με ενδιέφεραν. Την πρώτη φορά που πήγα στην Αμερική δεν περίμενα να κάνω κάτι ως ηθοποιός και το έψαξα μετά από δύο χρόνια που πηγαινοερχόμουν. Ίσως δεν ένιωθα άνετα. Στην πορεία ένιωσα την ανάγκη και το έκανα. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο γιατί η γλώσσα είναι μεγάλη τροχοπέδη. Οι μεσογειακοί λαοί έχουμε άλλη κουλτούρα και προσεγγίζουμε διαφορετικά τα πράγματα, κάτι βέβαια που πολλές φορές είναι υπέρ μας, γιατί έχουμε να δώσουμε κάτι διαφορετικό. Μέχρι το 2007 ήταν μεγάλο εμπόδιο η γλώσσα. Υπήρχε ως άγραφος κανόνας ότι τον κακό θα τον κάνει ο άνθρωπος που έχει την προφορά και τον καλό ο Αμερικάνος. Ο κακός είναι ο μελαχρινός, ο μελαψός, με μούσια και ο καλός ο ανοιχτόχρωμος, ο ξυρισμένος, ο καλογυμνασμένος.

Υπήρχαν τέτοια standards και δεν αναφέρομαι στους μεγάλους ηθοποιούς. Ηταν ο γενικός κανόνας. Και ήταν δύσκολο για τους άλλους λαούς να βρουν ρόλο σε ταινίες. Αλλά το 2008, μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Αμερική, αυτό άρχισε να αλλάζει. Επένδυαν σε σειρές για όλο τον κόσμο και έτσι συμμετείχαν Ινδοί, Ιάπωνες και μεσογειακοί λαοί σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Και αυτό τον καιρό είναι ιτο κύριο επαγωγικό προϊον της Αμερικής»