Πόπη Χατζηδημητρίου: Η πίκρα της τηλεόρασης

«Υπάρχω μια χαρά, σε μια εντελώς διαφορετική ζωή τα τελευταία χρόνια» είπε στην Freddo.

Είναι ανατρεπτική, αγαπά τη ζωή, την απλότητα και προσπαθεί να ζει με τους δικούς της όρους, στον δικό της επίγειο παράδεισο. «Στο περίφημο "Σχοινιοχωριό μου"! Ένα όνειρο που το είχα από μικρή. Άλλη ζωή, άλλοι ρυθμοί, φύση, λιγότερη ένταση, περισσότερη αρμονία, επιλογή ανθρώπων και απόλαυση των ουσιαστικών πραγμάτων. Αυτό έχω ανάγκη».

Παραμένει απλή, βαριέται τις συνεντεύξεις, δεν επιδιώκει τη δημοσιότητα και ζει στους δικούς, της ρυθμούς, χωρίς να έχει ποτέ προκαλέσει με την ιδιωτική της ζωή, την οποία και προστάτεψε. «Δεν την έκρυψα ποτέ, απλώς είναι προσωπική. Είναι η ισορροπία μου, οι σταθερές μου. Εκθέτοντας την, την αποδυναμώνω- Οι άνθρωποι μου είναι πάντα δίπλα μου και δεν είναι περιστασιακοί, έχω γύρω μου ανθρώπους ζωής». Με τη νέα της καθημερινότητα να την πλημμυρίζει με χαρά και δημιουργικότητα, επιθυμεί να είναι καλά οι δικοί της άνθρωποι. «Αυτό θέλω, να ζω την κάθε μέρα, να ασχολούμαι δημιουργικά με όσα αγαπώ και με κρατούν δημιουργική και να βρίσκω διαρκώς καινούργια πράγματα για να διοχετεύω την ενέργεια και το ενδιαφέρον μου. Μα, πάνω απ’ όλα να είναι καλά οι άνθρωποι μου, να βρίσκουμε δύναμη στους δύσκολους καιρούς που ζούμε και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, να μην εγκλωβιζόμαστε ο καθένας στον μικρόκοσμο του», λέει.

Όσο για την οικονομική κρίση, θα σημειώσει με νόημα ότι εξαιτίας της βγήκαν στη φόρα πολλές αλήθειες και... έσκασαν ανθρώπινες σχέσεις που ήταν «φούσκες». Μπορεί να την επηρέασε μέχρις ενός βαθμού, όμως ξεκαθαρίζει ότι δεν ανήκε ποτέ στην κατηγορία του υπερκαταναλωτή: «Η κρίση έβγαλε αλήθειες. Έβγαλε στη φόρα φούσκες σε σχέσεις, σε ανθρώπινες υποστάσεις, σε φιλίες. Ξεφούσκωσαν πολλές φούσκες, σε όλα τα επίπεδα. Ως άνθρωπος δεν ήμουν ποτέ υπερκαταναλωτική. Οι αξίες μου ήταν πάντα στα απλά. Φυσικά και με άγγιξε η κρίση, όπως άγγιξε όλο τον κόσμο, αλλά με έκανε να δω πιο καθαρά τις πραγματικές μου ανάγκες, ποια είναι τα ουσιαστικά πράγματα στη ζωή μου, γιατί πρέπει και αξίζει να παλεύεις. Το βασικό δεν είναι τι έχεις, αλλά τι είσαι».