Ανατριχιαστικές αποκαλύψεις για την Ρίτα Σακελλαρίου την στιγμή που έμαθε ότι έχει καρκίνο
Πέρασαν ήδη 17 χρόνια από τότε που η μεγάλη φωνή του λαϊκού τραγουδιού, η Ρίτα Σακελλαρίου, σίγησε για πάντα.
Ο Λάκης Κορρές, επιστήθιος φίλος και οικονόμος της ανοίγει την καρδιά του και μιλά για την άγνωστη Ρίτα.
«Με τη Ρίτα γνωριστήκαμε το 1977 και έως την ημέρα που έφυγε από τη ζωή δεν μείναμε ποτέ χωριστά», λέει συγκινημένος ο Λάκης Κορρές, ανοίγοντας έτσι την πολύωρη συνέντευξη μας. «Τότε, η Ρίτα δούλευε στην Πλατεία Αμερικής και εγώ πήγαινα κάθε μέρα να τη δω. Είχα γνωρίσει και τον Κώστα Καφάση, που δούλευαν μαζί, και μου κάνει πρόταση να δουλέψω μαζί της. Αυτό ήταν! Τα άφησε όλα πάνω μου. Όλες τις δουλειές τις κανόνιζα εγώ. Στα δύο χρόνια μαζί της, εγώ κανόνιζα τα οικονομικά της, εισέπραττα τα χρήματα της, πλήρωνα τον κόσμο, φτιάχναμε τα σχήματα, όλα» τόνισε στην Freddo.
Σε ένα μικρό μπαούλο, ο Λάκης κρατά κλεισμένο το μεγαλύτερο μέρος από το αρχείο που είχε από εκείνη. Προγράμματα, φωτογραφίες, αφίσες, όλα θυμίζουν τη Ρίτα.
Όπως λέει σήμερα ο Λάκης Κορρές, η Ρίτα ήθελε να ζήσει. Παρόλο του δεν της είχαν ανακοινώσει τη βαριά ασθένεια που την έτρωγε, εκείνη τα είχε καταλάβει όλα. Και πάλευε για να ζήσει.
«Στις 28 Αυγούστου 1998 γυρίσαμε από τις διακοπές σας. Την πονούσε η πλάτη και νομίζαμε ότι είχε πάθει ψύξη. Όταν πήγαμε στο νοσοκομείο "Υγεία" και κάναμε τις εξετάσεις διαπιστώθηκε ο καρκίνος και αρχίσαμε αμέσως τις χημειοθεραπείες. Γύρω στον Ιανουάριο η Ρίτα άρχισε να παίρνει θάρρος και να αισθάνεται καλύτερα. Τότε λοιπόν μου λέει μια μέρα ξαφνικά: "Έχεις όρεξη, ρε συ, να δουλέψουμε;". Τότε λοιπόν της έκαναν πρόταση για συναυλίες στην Αυστραλία. Και πηγαίνουμε, παρόλο που η κατάσταση της ήταν επιβαρυμένη... Η ίδια αισθανόταν καλά. Βάζει μια πανέμορφη περούκα και με τις βαλίτσες στα χέρια κάνουμε ντου. Κάναμε μόνο μια στάση στη Σιγκαπούρη για να μην κουραστεί και μετά συνεχίσαμε το ταξίδι. Στην τελευταία αυτή συναυλία τη συνόδευαν ο Θανάσης Κομνηνός και ο Γιάννης Ντουνιάς. Και βγαίνει η Ρίτα στις 4 από τις 5 συναυλίες και παθαίνουμε όλοι πλάκα. Αηδόνι. Χιλιάδες Έλληνες να τη χειροκροτούν. Πάθαμε σοκ όλοι τότε. Στην 5η συναυλία βράχνιασε. Όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα και μπήκε στο νοσοκομείο, μετά δεν ξαναβγήκε. Έβγαινε μόνο για δυο-τρεις μέρες και ξανά μέσα. Στο τέλος είχε φτάσει και στις φωνητικές χορδές ο καρκίνος».
Πως ένιωθε η ίδια; «Χάλια. Δεν ήθελε να δει και να ακούσει κανέναν. Τα είχε καταλάβει όλα και μου έλεγε: "Έπρεπε να ζήσω κι άλλο, Λάκη"».