Στέφανος Ληναίος: «Νιώθω μοναξιά»

«Αυτή είναι η μόνη αγωνία μου. Και ευτυχώς: το περισσότερο βάρος το έχει ο νέος, ο Οδυσσέας, που έχει δυνάμεις. Εγώ συγκρούομαι μέσα μου με τα δαιμόνια μου, τις πίκρες μου, τις αρρώστιες μου, μέχρι τον θάνατο μου»

-Έχετε πει ότι μαζί με τον Γιάννη Βογιατζή είστε οι τελευταίοι της γενιάς σας. Σας στενοχωρεί αυτό;

«Ναι, νιώθω μοναξιά. Και σας διαβεβαιώνω ότι πριν από την πρόταση του Σμαραγδή έλεγα «αρκετά, θα κάτσω με το εγγόνι μου»

-Υπάρχουν απωθημένα στον Στέφανο Ληναίο;

«Απωθημένο μου είναι το Ηρώδειο και η Επίδαυρος. Εχω παίξει όλα τα είδη θεάτρου, αλλά όχι στα θέατρα αυτά.»

-Πώς νιώθετε όταν βλέπετε ανθρώπους και παραστάσεις που δεν πρεσβεύουν το δικό σας ήθος και τη δική σας κουλτούρα;

«Έχετε δίκιο, όμως δεν θέλω να είμαι κακός: η κατάσταση είναι περίεργη. Πικραίνομαι με όσα συμβαίνουν, όμως τα νέα παιδιά δεν λένε «όχι». Εγώ, αν δεν είχα τα εχέγγυα, δεν θα έλεγα ποτέ «ναι». Ολοι αυτοί με τις μοντέρνες απόψεις ξεγελάνε τα παιδιά και δεν τους λένε την αλήθεια, τι συμβαίνει. Όταν λοιπόν αποδέχονται τους ρόλους, τα περισσότερα παιδιά μένουν εκεί. Ακατέργαστα, χωρίς καμιά εξέλιξη, και τα κάνουν να αυτοκτονήσουν καλλιτεχνικά. Γι' αυτό και πολλοί σκηνοθέτες καταλήγουν σε διάφορα τρικ/κόλπα για να κουκουλώσουν τις αδυναμίες τους. Εκτός και αν ο ηθοποιός με το ωραίο του προσωπάκι θέλει να κάνει καριέρα. Αν θέλει να εγκατασταθεί και να μείνει, πρέπει να εντρυφήσει στους ρόλους και να γίνει ένα με αυτούς. Όπως έλεγε ο μεγάλος Δημήτρης Ροντήρης: «ο ηθοποιός είναι όργανο και οργανοπαίχτης μαζί».

-Μήπως όμως και το Εθνικό Θέατρο έχει ευθύνη όσα συμβαίνουν στην Επίδαυρο, αλλά και όσα ακούγονται;

«Υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν είναι οι εξής παράγοντες: α) αυτοί που κατασκευάζουν τις ομάδες/παρέες. Που ανεβάζουν και κατεβάζουν αυτούς που θέλουν, β) Η Πολιτεία είναι συνυπεύθυνη. Κάτι ανάλογο είχε γίνει και με τον Φαμπρ...

Ο Φαμπρ, ευτυχώς, έφυγε γρήγορα. Μπορεί να ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, όμως άλλο είναι διοίκηση και άλλο καλλιτέχνης. Ήρθε λοιπόν ο Φαμπρ. Τον ρώτησε κανείς αν δέχεται τις θέσεις του φεστιβάλ; Οπωσδήποτε όμως για τη θέση αυτή δεν ήταν ικανός. Επίσης, τα τελευταία χρόνια έχουμε ανθρώπους στις διοικήσεις των φεστιβάλ και των θεάτρων σαν να είναι προσωπική τους υπόθεση. Η καλλιτεχνική άποψη σε ένα φεστιβάλ δεν μπορεί να είναι προσωπική. Υπάρχει καταστατικό και πηγαίνει βάσει του υπουργείου Πολιτισμού.»