Το ξέσπασμα της Π. Ζούνη για τη Μελίνα: «Συνεχίζουν και σήμερα να τη χτυπάνε! Δεν είναι απάνθρωπο;»
Για τον ρόλο που θα αναλάβει σύντομα ως Μελίνα Μερκούρη στο θέατρο μιλάει η Πέμυ Ζούνη η οποία είχε την τύχη να τη γνωρίσει και να συνεργαστεί μαζί της. Η ηθοποιός η οποία βλέπει τον ρόλο αυτόν ως πρόκληση μιλάει για τις στιγμές κοντά της αλλά και για το πόσο πόνεσε όταν έφυγε από τη ζωή...
Ξαναβρίσκεις τη Μερκούρη στο γερό αφιέρωµα µε τίτλο «Είµαι Ρωµιά - Η Πέµη Ζούνη συναντά τη Μελίνα Μερκούρη 20+2 χρόνια µετά»...
Ξαναβρίσκω τη Μελίνα, ωραία το λες... Για να της θυµίσω πόσο πολύ την αγαπάµε πάντα. Της άρεσε να την αγαπούν -σε ποιον δεν αρέσει- και ήθελε να τη θυµόµαστε γλυκά. Της το οφείλουµε, το κάνουµε από καρδιάς, σε µια παράσταση που φτιάχτηκε µε γλύκα για εκείνη που προσέφερε «φως» στη ζωή µας και µας «πλούτισε» µε το έργο της και τη µοναδική, ισχυρή προσωπικότητά της... Μας λείπει η Μελίνα και είπαµε να τη «συναντήσουµε» ξανά µέσα από ένα αφιέρωµα ψυχής σε αυτήν. Το θέλαµε πολύ...
Ενώ γίνεται αυτό, κάποιοι δηµοσιογράφοι -κι όχι µόνο- εξακολουθούν να της ρίχνουν πυρά!
Άγρια πυρά! Τη «χτυπούσαν» πάντα για τις θεατρικές-κινηµατογραφικές επιδόσεις της, για την εποχή που δρούσε δυναµικά στο Παρίσι, για το πέρασµά της στην πολιτική και τη «χτυπάνε» ακόµα και σήµερα. ∆εν είναι τραγικό; ∆εν είναι απάνθρωπο; ∆εν είναι χυδαίο; Αναφέρονται µε µικρότητα στην πλούσια ερωτική ζωή της, λες και... είχε εγκληµατήσει, και τολµάνε µετά θάνατον να την... κανιβαλίζουν, αντί να εξαίρουν την ισχυρή προσωπικότητά της και όσα έκανε για την Ελλάδα µας. Αχ, αυτή η φυλή µας! Που έχει τόσα καλά, αλλά που δίνει πρώτο ρόλο στον αρνητισµό και την κακεντρέχεια... Ναι, µε στενοχωρεί όλο αυτό που γίνεται, αλλά από την άλλη σκέφτοµαι ότι «δεν µάσησε» ποτέ η Μελίνα. «∆εν µάσησε» όταν κινδύνευσε πραγµατικά -ακόµα και µε απόπειρες δολοφονίας!- και θα «µασούσε» σε µικρότητες και κακεντρέχειες ανθρώπων που τη ζήλευαν; Απλώς µε εντυπωσιάζει ότι, ακόµα και µετά από τόσα χρόνια, χύνουν χολή κάποιοι. ∆εν σέβονται ούτε καν ότι έχει «φύγει»... Αυτό από µόνο του δείχνει πολλά!
Εσύ τη γνώρισες όταν σε σκηνοθετούσε ο Ζυλ Ντασέν στην «Όπερα της πεντάρας»...
Ναι, τότε «δέθηκα» πολύ µαζί της. Πάντα την εκτιµούσα και τότε την αγάπησα... Ερχόταν στις πρόβες µας στο «Αθήναιον» και ήταν τόσο γενναιόδωρη, τόσο έντονη, τόσο θερµή, τόσο δοτική. Η πρώτη µας συνάντηση είχε γίνει στο σπίτι της, στις οντισιόν για τους ρόλους. Ήθελα, θυµάµαι, να παίξω την Τζένη και όχι την Πόλυ που θεωρούσα «ενζενί». Γκρίνιαζα και γύρισε και µου είπε µε τη βαθιά φωνή της: «Κοριτσάκι µου, η Πόλυ είναι killer-δολοφόνος». Με έπεισε µεµιάς. Ένα «φως» ήταν η Μελίνα! Ένας χορτασµένος άνθρωπος που µοίραζε το «φως» της απλόχερα. Τη θυµάµαι πάντα γλυκά... Με το που τέλειωσαν οι παραστάσεις της «Οπερας», παντρεύτηκα την επόµενη ηµέρα. Ήταν εκεί, µε όλο τον θίασο. Ζεστή και υπέροχη. Πόνεσα πολύ όταν «έφυγε» κι ήµουν πλάι στον Τζούλι... Φαντάζεσαι, λοιπόν, πόσο µε κέντρισε η ιδέα να παίξω σε ένα αφιέρωµα για αυτήν, µια παράσταση η οποία αναδεικνύει την πορεία της σηµαντικής αυτής Ελληνίδας που αγωνίστηκε διεθνώς µε ψυχή και δύναµη για την προβολή της χώρας µας, αλλά και του ελληνικού πολιτισµού.
Πηγή: Real