Μίμης Πλέσσας: «Πόσο όμορφο είναι όταν είσαι νέος να κάνεις όσα σφάλματα μπορείς»

Το μουσικό σας ταλέντο αναγνωρίστηκε από πολύ νωρίς, ήσασταν όμως πρόθυμος και να δουλέψετε σκληρά. Ποια άλλα στοιχεία σάς βοήθησαν ν’ ανεβείτε στην κορυφή, μα και να κρατηθείτε εκεί;

«Αυτά που τόσο γλαφυρά λέτε αφορούν πράγματι το μισό από την αλήθεια της ιστορίας. Γιατί καθόλου εύκολη δεν ήταν η άνοδος, και η αναγνώριση δεν ήρθε χωρίς προηγουμένως να υπάρχουν -από μέρος μου τουλάχιστον- αυτά που πρέπει να χαρακτηρίζουν κάθε δημιουργό: δηλαδή η δοτικότης και η ανιδιοτέλεια.

Γι' αυτό και σήμερα περπατώ στο δρόμο κι έρχονται οι άνθρωποι και μου ζητούν να ευλογήσω τα παιδιά τους ή τις εγκύους οι οποίες θα γεννήσουν ελληνόπουλα! Αυτό δεν έγινε χωρίς από τη μεριά μου να περάσω απ’ όλες τις δύσκολες ατραπούς… Και το λέω με καμάρι, γιατί σήμερα είμαι έτοιμος να ξαναπεράσω και τα διπλά, για το μισό αποτέλεσμα».

Τι βλέπετε να έχει αλλάξει η καινούργια χιλιετία στην καλλιτεχνική πραγματικότητα της Ελλάδας;

«Χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν, εκείνο που έχει αλλάξει είναι ότι υπάρχουν επιτήδειοι που με δόλιους τρόπους παίρνουν αδίστακτα τη δόξα που οφείλεται σε άλλους, στους ταπεινούς, σ’ αυτούς που είναι οι εργάτες. Βέβαια, αυτό δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ, γιατί τα πράγματα αλλάζουν πλέον πιο γρήγορα. Παλιά χρειαζόταν μια δεκαετία για να χαρακτηριστούν τα δρώμενα - δηλαδή λέγαμε “η δεκαετία του '40, του '50, του '60, του '70, του '80, του '90”… φτάνουμε όμως στον σημερινό αιώνα και τώρα πια πέντε χρόνια μπορεί να χωρίζονται σαφώς σε τρεις γενιές που η μια θεωρεί την άλλη γερασμένη! Το έζησα αυτό με την κόρη μου που σήμερα είναι 18 ετών και είχε φίλες με τις οποίες ήταν από το πρωί μέχρι το βράδυ μαζί, που τους χώριζαν 2-3 χρόνια τη μία από την άλλη, αλλά ενώ και οι τρεις εκτιμούν πάρα πολύ αυτά που πιστεύουν οι άλλες δύο, το αξιοπρόσεκτο είναι ότι η μικρότερη δεν είναι έτοιμη να δεχτεί αυτή τη συνύπαρξη των τριών… γενεών. Και μιλάμε για παιδιά τα οποία απέχουν μεταξύ τους ούτε πέντε χρόνια.

Κατά τα άλλα, πιστέψτε με, και σήμερα υπάρχουν μεγάλα ταλέντα - και το μόνο που χρειάζεται είναι να βγάλουν το εγώ μπροστά από την εγωπάθειά τους και ν’ αρχίσουν να λένε εμείς. Ετσι κάναμε κι εμείς όταν τα τρία μεγάλα Μ της μουσικής, ο Μίκης, ο Μάνος κι ο Μίμης Πλέσσας έπρεπε να βοηθηθούν και όχι να αντιπαρατίθενται, για να μπορέσει να γίνει αυτό το θαύμα που είναι σήμερα η ελληνική μουσική».

Εσείς έχετε πάντα μια αγάπη για τους νέους ανθρώπους, τους νέους μουσικούς και τραγουδιστές. Πόσο μοιάζει και πόσο διαφέρει σήμερα η δική τους νεότητα από τη δική σας τότε;

«Η νεότης είναι πάντοτε άφρων. Αλλά από την άλλη μεριά, πόσο όμορφο είναι όταν είσαι νέος να κάνεις όσα σφάλματα μπορείς... αν αυτά τα σφάλματα γίνονται δημιουργικά για σένα και τη γενιά σου!».

Πηγή: eleftheriaonline