Η απίστευτη ιστορία με τον τάφο του Μάρκου Βαμβακάρη

«Ναι, είναι γεγονός ότι ο αδερφός μας ο Βασίλης πλήρωσε ένα πολύ μεγάλο ποσό για να αποκτήσει ο πατέρας μας και "πατέρας" του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού τον δικό του τάφο. Δυστυχώς, σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Άλλες οικογένειες καλλιτεχνών δεν πλήρωσαν καθόλου και εμείς πληρώσαμε αδρά», λέει στην Freddo με παράπονο ο γιος του, Στέλιος Βαμβακάρης.

Ήταν αρχές Απριλίου, όταν η είδηση που δημοσιοποιήθηκε έκανε πολλούς να ανατριχιάσουν: «Στα 3875 ευρώ φαίνεται πως αποτιμά ο Δήμος Αθηναίων την καλλιτεχνική προσφορά του "πατριάρχη του ρεμπέτικου τραγουδιού", Μάρκου Βαμβακάρη. Το συνολικό ποσό ανερχόταν σε 43.875 ευρώ και με την έκπτωση ανέρχεται σε 40.000 ευρώ. Τόση είναι η έκπτωση που προσφέρει για τον τάφο που επιθυμεί να αγοράσει η οικογένεια του στο Γ Νεκροταφείο, τη στιγμή που για άλλους, όπως πρόσφατα έκανε για τον αείμνηστο Δημήτρη Μητροπάνο, παραχώρησε δωρεάν τάφο στο Α' Νεκροταφείο. Αυτό προκύπτει από την εισήγηση της αρμόδιας επιτροπής, επί της οποίας καλείται να λάβει απόφαση το σημερινό δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων. Ο Μάρκος Βαμβακάρης πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου του 1973 μετά από μια ζωή στην οποία γνώρισε μεγάλες δόξες, αλλά και ακόμη μεγαλύτερη πίκρα και φτώχεια. Για να πραγματοποιηθεί τότε η κηδεία του (9/2/1972), η οικογένεια του έκανε έρανο για να καλυφθούν τα έξοδα της ταφής. Τρία χρόνια αργότερα έγινε η εκταφή και τα οστά του μπήκαν σε οστεοθυρίδα έως και σήμερα».

Και ενώ για μερικούς μήνες το θέμα είχε σταματήσει να απασχολεί τη δημοσιότητα, ο Στέλιος Βαμβακάρης, ο οποίος μαζί με τον μικρότερο αδερφό του, Δομένικο, έπαιζαν σε κουτούκια της εποχής μαζί με τον πατέρα τους για να επιβιώσουν, μιλάει με παράπονο για όσα πέρασε ο Μάρκος και η οικογένεια τους, μέχρι που εκείνος έφυγε πάμπτωχος από τη ζωή.

Πριν από μερικούς μήνες, η γυναίκα του Μάρκου Βαμβακάρη, Βαγγελιώ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών με ένα παράπονο: να αποκτήσει κάποια στιγμή ο σύζυγος της έναν τάφο και εκεί να κηδευτεί και η ίδια. Τι έχει γίνει με αυτή την υπόθεση;

«Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Μάρκος δεν μπορούσε να αποκτήσει έναν δικό του τάφο. Να μπορούμε να του ανάβουμε το καντηλάκι του και να τον προσκυνάμε. Η μάνα μου έφυγε με αυτό τον καημό. Τελικά, πέρασε από δη-μοτίκό συμβούλιο, πλήρωσε ο αδερφός μας ο Βασίλης ένα μεγάλο ποσό που του ζητήθηκε και τέλειωσε το θέμα. Δεν βγάζαμε άκρη τόσα χρόνια, πραγματικά. Μας είχαν τάξει όλοι ότι θα φτιάξουν ένα μνήμα για τον Μάρκο. Καλλιτέχνες, υπουργοί, βουλευτάδες, παρουσιαστές, δημοσιογράφοι, όλοι μας έταζαν. Τελικά αναγκαστήκαμε να τον αγοράσουμε εμείς ως οικογένεια και να τελειώσει το θέμα και η ψυχούλα της μάνας μας να φύγει απαλλαγμένη από το βάρος που είχε. Ξέρεις τι φτώχειες πέρασε ο Μάρκος στα τελευταία του; Τον είχαν όλοι παραγκωνισμένο και τελειωμένο. Κανείς δεν τον ήθελε. Πηγαίναμε και παίζαμε μαζί του μπουζούκι για να μπορούμε να πάρουμε δυο φραγκάκια και να πάμε στο σπίτι ένα πιάτο φαΐ. Με κάτι ρούχα άσ' τα να πάνε, για να του συμπαρασταθούμε. Φτώχεια, πείνα και στο τέλος κάναμε έρανο για να τον κηδέψουμε. Και μετά... αναγνωρίστηκε η αξία του. Ο Μάρκος έφτασε στα πέρατα της Γης με τη μουσική του. Πηγαίνουν από την Ιαπωνία (υπάρχει νησί με το όνομα Φραγκοσυριανή προς τιμήν του Μάρκου) στη Σύρο και ρωτάνε να δουν πού έζησε ο Μάρκος, που γεννήθηκε, τα πράγματα του... Τόση αγάπη για τον Μάρκο και όμως δεν βρέθηκε κανείς τόσα χρόνια να κάνει τον τάφο του. Δεν πειράζει, ας είναι όλοι καλά».