Κορινθίου: «Με νύχια και με δόντια καταφέρνω αυτά που καταφέρνω»
Η Μαρία Κορινθίου επιλέγει ρόλους που θα την καθιερώσουν στην υποκριτική και στο θέατρο.
Ονειρεύεστε να υποδυθείτε κάποιο ρόλο;
«Όνειρο μου και στόχος μου είναι να υποδυθώ ρόλους ζωής, ρόλους ντάμας. Ρόλους που νομίζω ότι όλοι οι ηθοποιοί θα θέλανε»
Αυτό είναι ένα μικρό παράπονο για τους μέχρι τώρα ρόλους σας;
«Δεν έχω κανένα παράπονο για τις μέχρι τώρα δουλειές μου, γιατί με έχουν φέρει εδώ που βρίσκομαι. Τις επιλογές μου πάντα τις μελετώ. Τη δεδομένη στιγμή τις πιστεύω απόλυτα. Μου έχουν φερθεί πολύ καλά, μέσα βέβαια από την προσωπική μου μάχη. Πιστεύω ότι την τύχη μας τη δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι. Το θέμα είναι τώρα πια να ωριμάζω μέσα από τις δουλειές που καλούμαι να κάνω. Βασικός μου στόχος είναι οι άνθρωποι του θεάτρου να με εμπιστεύονται»
Τι εννοείτε με το «να με εμπιστεύονται»;
«Προς το παρόν με νύχια και με δόντια και με πολύ πόνο και πολύ κόπο καταφέρνω αυτά που καταφέρνω. Το θέατρο θέλει σεβασμό. Πρέπει να λιώσεις πάνω στο σανίδι. Και πιστεύω ότι καλά κάνουν οι άνθρωποι του θεάτρου και είναι πολύ αυστηροί σε αυτό. Από την άλλη πλευρά, αυτό είναι το story of my life. Κάθε φορά πρέπει να αποδεικνύω ότι έχω να δώσω περισσότερα πράγματα από αυτά που μόνο ίσως βλέπουν»
Σε όλο αυτό έχει παίξει ρόλο η εξωτερική σας εμφάνιση;
«Ναι, θα μπορούσε να είναι και αυτός ένας παράγοντας. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί ηθοποιοί προσπαθούν καθημερινά να αποδείξουν τι αξίζουν. Το θέατρο είναι μια καθημερινή μάχη, που δεν σε αφήνει να αισθανθείς σιγουριά. Από την άλλη πλευρά, ξέρω ότι ένας ηθοποιός για να βελτιώνεται δεν πρέπει να νιώθει ασφάλεια. Οι δυσκολίες σε κάνουν καλύτερο»
Λέτε ότι οι άνθρωποι του θεάτρου είναι αυστηροί. Όμως, βλέπουμε ότι δίνουν ευκαιρίες σε ανθρώπους εκτός χώρου, π.χ. ο Ρουβάς βραβεύτηκε με το βραβείο Χορν, η Φουρέιρα θέλει να παίξει στην Επίδαυρο... Σας ενοχλεί αυτό;
«Δεν με ενοχλεί να μπαίνει κάποιος στον χώρο. Και εμένα όταν μου γίνονται προτάσεις, για παρουσίαση φερ’ ειπείν, δεν θα δώσω λογαριασμό σε κανέναν για το τι θα κάνω. Ταυτόχρονα, όμως, δεν ξεχνάω ποτέ ότι δεν είμαι παρουσιάστρια, αλλά ηθοποιός. Το σίγουρο είναι, όμως, ότι όσοι καλούνται να ασχοληθούν με το θέατρο απαιτείται να δείχνουν και τον ανάλογο σεβασμό. Γιατί το θέατρο είναι κουλτούρα, είναι πολιτισμός. Θέλει μεγάλη αφοσίωση» εξήγησε στην real.