Μόνο εδώ. Η εξομολόγηση του Ανδρέα Σιδέρη λίγο πριν φύγει από τη ζωή… (Νassos blog)

«Θυμάμαι την μητέρα μου να με σκεπάζει με αγάπη και φροντίδα, δίνοντας μου πάντα ένα γλυκό φιλί για καληνύχτα, κάποιες φορές καθόταν λίγα λεπτά για να συμμαζέψει το δωμάτιο μου, εγώ ο πονηρός έκλεινα αμέσως τα μάτια μου για να την κάνω να φύγει ακόμα πιο γρήγορα, μιας και φοβόταν μην με ξυπνήσει από την φασαρία που δημιουργούσε καθώς τακτοποιούσε . Πάντα έπιανε αυτό το κόλπο, την άκουγα να μονολογεί στον εαυτό της «Έλα μωρέ δεν χάθηκε κι ο κόσμος θα τα κάνω αύριο με την ησυχία μου, μην ξυπνήσει και το παιδί από την φασαρία»

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ