Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: «Το δικό μου αξιακό σύστημα δεν έχει αλλάξει»

-Θα ρωτήσω κάτι που ίσως δεν θα σας ρωτούσα πριν από μερικά χρόνια. Στην Ελλάδα τού σήμερα ποιος μπορεί να θεωρείται «κορυφή»;

«Γιατί δεν θα με ρωτούσατε πριν από μερικά χρόνια;» τόνισε στο Βήμα.

-Νομίζω ότι έχει αλλάξει πολύ το αξιακό σύστημα γύρω μας.

«Το δικό μου αξιακό σύστημα δεν έχει αλλάξει και η συγκεκριμένη εκπομπή απευθύνεται σε μια σιωπηρή πλειοψηφία ή μειοψηφία· εγώ πιστεύω ότι είναι πλειοψηφία η οποία αντιλαμβάνεται την κορυφή με τον ίδιο τρόπο. Ισως εννοείτε ότι εδώ και πολλά χρόνια έχουμε την τάση να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία σε τραγουδιστές, παρουσιαστές, μοντέλα, σε διάσημους επειδή είναι διάσημοι και να ακούγονται πολύ κάποιοι άνθρωποι περισσότερο για αυτό που είναι και λιγότερο για αυτό που κάνουν».

-Ακριβώς αυτό εννοώ, κ. Μαρκουλάκη.

«Πράγματι, η συγκεκριμένη εκπομπή προσπαθεί να εκπέμψει ένα σήμα για το τι είναι πραγματικά σημαντικό σήμερα. Και προσπαθεί να το κάνει με δύο τρόπους. Ο ένας είναι να διαλέξει ανθρώπους που όντως είναι κορυφαίοι στον χώρο τους και όχι απαραίτητα ακαδημαϊκοί και υπερήλικοι. Υπάρχουν νεότεροι σημαντικοί και βρίσκονται σε σημαντικούς χώρους. Μπορεί κάποιος να είναι σημαντικό μοντέλο. Ενα δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι δεν είναι άνθρωποι του συρμού. Τους περισσότερους δεν τους βλέπεις να μιλούν συχνά, δεν μιλούν επί παντός ειστητού και κάποιους το ευρύτερο κοινό μπορεί να μην τους ξέρει καθόλου. Είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν κάνει πολύ σημαντικά πράγματα στον χώρο τους ο οποίος συνήθως είναι επιστημονικός αλλά μπορεί να είναι και επιχειρηματικός ή λογοτεχνικός. Επίσης έχουν μια ιστορία επιτυχίας και αποτυχίας να διηγηθούν. Μας ενδιαφέρει λοιπόν όχι μόνο το τι κάνουν αλλά και πώς έφτασαν στην επιτυχία. Υπάρχει ένας "κρυμμένος" στόχος της εκπομπής: να λειτουργήσει ως ερέθισμα στους ανθρώπους γύρω μας που πιστεύουν ότι όλα χάνονται. Δεν είναι έτσι. Είναι ένα αίσθημα που νιώθουν πολλοί γύρω μας. Ζούμε πια σε μια χώρα στην οποία συχνά μου έρχεται στο μυαλό ο στίχος του Πορτοκάλογλου: "Τα καράβια μου καίω"».