Τρύφωνας Καρατζάς: Η συνεργασία που δεν θα ξεχάσει και ο ρόλος που έχει ζηλέψει

Ποια συνεργασία σάς έχει μείνει αξέχαστη;

«Αυτή με τον Κώστα Μουσούρη. Επί 10 χρόνια ήμουν στον θίασό του με μικρούς και μεγάλους ρόλους. Η ατμόσφαιρα, ο τρόπος συμπεριφοράς, αντιμετώπισης των ανθρώπων, η συνέπεια στην πληρωμή, όλα αυτά με έκαναν να περνάω υπέροχα. Ήταν ένας άνθρωπος με πολύ μεράκι για το θέατρο. Να σκεφτείς ότι πήγαινε το καλοκαίρι στο Λονδίνο για να αγοράσει τις ταπετσαρίες και τα έπιπλα για τον χειμώνα, γιατί το έργο ήταν εγγλέζικο»

Κάνετε επιλεκτικές δουλειές ή για λόγους οικονομικούς;

«Επιλεκτικές δουλειές δεν έχω κάνει ποτέ. Ακούω τους συναδέλφους μου να λένε «θα διαλέξω». Τι να διαλέξεις, βρε κακόμοιρε; Είχα από την πρώτη στιγμή που βγήκα στο θέατρο μια αρχή: δεν θα υπηρετήσω τον εαυτό μου, θα υπηρετήσω αυτό που θαυμάζω σαν θεό, τη θεατρική τέχνη, με αποτέλεσμα αυτό να με σώσει. Δεν είχα πρόβλημα αν θα ήταν μικρός ή μεγάλος ο ρόλος. Η στιγμή του μικρού ρόλου είναι θεϊκή. Έχεις όλα τα βλέμματα επάνω σου. Δυστυχώς σήμερα, πέρα από το μεράκι μου, με ενδιαφέρει πολύ και η κάποια αμοιβή μου από το θέατρο. Μου είναι απαραίτητη. Δυστυχώς. Καταστράφηκε και η τηλεόραση και όσοι παίζουν δεν πληρώνονται. Περάσαμε πολύ καλές στιγμές, μια δεκαετία πλουσιοπάροχα»

Έχετε ζηλέψει κάποιον ρόλο ή ηθοποιό;

«Δεν έχω ζηλέψει συνάδελφο αλλά ρόλο, αυτόν του γιατρού στον «Γλάρο» του Τσέχοφ. Δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία. Ούτε τον βασιλιά Ληρ θέλω ούτε τον Αμλετ. Αυτά είναι πέραν των δυνατοτήτων μου. Γιατί όλοι πιστεύουν ότι μπορούν να τα κάνουν όλα. Ε, όχι, δεν μπορούν»

Αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω θα αλλάζατε επάγγελμα;

«Με τίποτα. Έχει τόσο έντονες συγκινήσεις αυτή η τέχνη» είπε σε καθημερινή εφημερίδα.