Πετρολούκας Χαλκιάς: «Αν φύγουμε εμείς και δεν υπάρχουν συνεχιστές, τότε καήκαμε!»

«Ήμουν μέλος του Σωματείου Μουσικών στις ΗΠΑ. Παίρνω σύνταξη από εκεί και υπάρχει και μία φωτογραφία μου ακόμα και σήμερα. Αριθμεί 8.000.000 μουσικούς το σωματείο, αλλιώς δεν παίζεις εκεί. Μια φορά έπαιξα στο σωματείο το «Μπεράτη» με τα γνωστά τέσσερα μέτρα του τραγουδιού. Δίπλα μου καθόταν ένας μουσικός και μου είπε: «Αν αλλάξεις το ένα μέτρο και πας πίσω το τρίτο, κάνεις το μεγαλύτερο σουξέ στο κόσμο. Σε ευχαριστώ πολύ για τις τρεις νότες που έπαιξες». Λίγο αργότερα ο Ρίτσαρντ Φιντς κυκλοφόρησε το «That’s the way I like it» Μου έστειλε μία επιταγή 1.000 δολαρίων για να με ευχαριστήσει!» τόνισε στην Αγορά.

-Δεν πήρατε δικαιώματα αργότερα για ίο τραγούδι;

«Οχι, αφού μου έδωσε τα λεφτά. Πού να φανταζόμουν τι θα γινόταν αργότερα. Πάντως, στην Αμερική πάω τακτικά. Στη Βοστόνη με έκαναν πρόσφατα επίτιμο καθηγητή.»

-Με τον Αντώνη Κυρίτση είστε από τα παλαιότερα εν ζωή ντουέτο στον κόσμο, μπορεί και το παλαιότερο. Πώς έχει διατηρηθεί αυτή η σχέση;

«Με τον Αντώνη εφέτος κλείνουμε 40 χρόνια μαζί. Χωρίς τον Αντώνη δεν γίνεται! Αν και είχε καταγωγή από την Καρδίτσα, αλλά παντρεμένος με γυναίκα από τα Γιάννενα και με σπουδές στη βυζαντινή μουσική, βρήκαμε κοινά στοιχεία. Εγώ σπούδασα βυζαντινή μουσική στην Αμερική. Ήταν δύσκολο στην αρχή να «μπει» στα ηπειρώτικα μέτρα ίων τραγουδιών, αλλά, όταν βρήκαμε τα πατήματα μας, τώρα πια λέμε έπειτα από τόσα χρόνια περίπου 2.000 τραγούδια απ' έξω. Εξάλλου, ακόμα γράφω, τώρα ετοιμάζω ένα για την Ηγουμενίτσα και για τη γέφυρα!»

-Τα νέα παιδιά ακολουθούν την παράδοση, παίζουν κλαρίνο, θα παραμείνει ζωντανό το μουσικό σημάδι που μας ακολουθεί αιώνες;

«θα έλεγα πως ναι. Οχι μόνο ο γιος μου, ο εγγονός μου, τα παιδιά του Αντώνη, αλλά και άλλων οργανοπαιχτών. Αν φύγουμε εμείς -εγώ είμαι τώρα 84 χρόνων- και δεν υπάρχουν συνεχιστές, τότε καήκαμε!»