Ανδρέας Μπάρκουλης: «Στην κατοχή είχα φάει και γάτα»
Μετά τον θάνατο του Ανδρέα Μπάρκουλη μια συνέντευξη αδημοσίευτη είδε το φως της δημοσιότητας.
Ο δημοσιογράφος Νίκος Νικόλιζας την είχε κάνει αυτή την συνέντευξη στον ηθοποιό το 1997 όταν ήταν παντρεμένος με την Έφη Αναστασίου. Ήταν η εποχή, που ο ηθοποιός είχε επιλέξει μια ήρεμη ζωή στην Πάρο έπειτα από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε και είχε αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας και την υποκριτική.
Μέρος της συνέντευξης δημοσιεύθηκε στην Freddo και ο δημοσιογράφος εξηγεί πως δεν την είχε δημοσιεύσει ποτέ λόγο της εξέλιξης της υγείας του ηθοποιού.
Τότε, ο Ανδρέας Μπάρκουλης του είχε «ανοίξει» την ψυχή του και του είχε μιλήσει για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια.
«Είμαι γεννημένος στις 4 Αυγούστου 1936, την ημέρα που έγινε δικτάτορας ο Μεταξάς. Ο μπαμπάς μου ήταν σπουδαίος δάσκαλος που σκίστηκε για να μας θρέψει. Θυμάμαι, τότε πηγαίναμε στο χωριό και παίρναμε χόρτα για να φάμε. Πού κρέας! Ο μπαμπάς μου είχε δώσει και γάτα να φάω στην Κατοχή. Και σκύλο. Μέναμε τότε Πραξιτέλους και Ναυάρχου Καραολή Δημητρίου. Δύσκολα χρόνια. Πολλή πεινά, σου λέω. Θα γινόμουν καλός μαθητής. Όμως δεν πήγα πανεπιστήμιο. Δεν υπήρχαν λεφτά. Μια συνταξούλα της μάνας μου, του Δημοσίου, πήγαινα και έπαιρνα κάθε δεκαπενθήμερο. Έχω κλάψει και άλλες φορές, μέσα από τη σιωπή μου πενθώ για όσα βιώνω. Είναι δύσκολη η σιωπή.Λεν μου παίρ¬νεις κουβέντα όταν θέλω. Υπήρχαν φορές που μαζί με την Έφη (τη δεύτερη σύζυγο του) δεν είχαμε ούτε ψωμί να φάμε. Έζησα πίκρες, οι οποίες με έψησαν. Με έκαναν ακόμα πιο δυνατό για να αντέξω» είχε αποκαλύψει και είχε παραδεχτεί πως ήταν ο καλύτερος ηθοποιός: «Στο σανίδι εγώ ψήθηκα όσο κανένας άλλος. Γιατί δούλευα για να επιβιώσω και όχι για χόμπι. Έπρεπε να ζήσω και να ζήσει και η οικογένεια της μάνας μου. Πέρασα από όλα τα είδη θεάτρου και πλέον μπορώ να το λέω: είμαι από τους καλύτερους ηθοποιούς. Έδειχνα σκηνοθετικά και προοδευτικά πώς θα παίξω εγώ τον ρόλο. Αυτό το εκμεταλλεύτηκε ο Ντασσέν και το μετέδωσε και στη Μελίνα. Όσο και αν σου φαίνεται παράλογο, ο Ντασσέν παρακολουθούσε όλα τα θεατρικά μου έργα και μετά έβαζε τους ηθοποιούς να παίζουν σαν τον Μπάρκουλη»
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης μπορεί να μην είχε πολλά χρήματα, αλλά όταν κάποιος χρειαζόταν την βοήθειά του έδινε ότι είχε. «Δεν ήταν σφάλμα μου. Χάριζα ό,τι είχα. Και ακόμα τα χαρίζω. Όταν δω κάποιον και υποφέρει, δεν θα του δώσω το μισό από αυτό που έχω, αλλά ολόκληρο. Ίσως αυτό να με έβγαλε στην ψάθα, ωστόσο δεν μπορώ να το κόψω. Γιατί κι εγώ πείνασα πολύ στην Κατοχή και δεν θέλω να ζήσουν και άλλοι όσα βίωσα εγώ»