Μαρία Κατσανδρή: «Γιατί είναι ο καθένας μας πάνω στη σκηνή;»

Βρίσκεστε πολλά χρόνια στο χώρο της υποκριτικής παίζοντας μεγάλους, αλλά και μικρούς ρόλους.

Μιλώντας για μικρούς, για μεγάλους ή τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, θα πω ότι ο Τσέχοφ, είχε αυτούς τους μικρούς υπέροχους ρόλους, που χωρίς αυτούς δεν υφίστανται οι πρώτοι, αυτό συμβαίνει σε κάθε έργο. Οι «πρώτοι» ρόλοι δεν μπορούν να υπάρξουν, αν δεν υπάρξει αυτός ο μικρός ρόλος του ηθοποιού που φέρνει το τσάι. Είναι κάτι που μάθαμε σε αυτή τη μεγάλη του... γενούν σχολή, στο θέατρο Τέχνης. Είχα την τύχη να είμαι στη γενιά που δεν δίδασκε ο Κουν, αλλά έπαιζα από μαθήτρια, με σκηνοθέτη τον Κουν. Κάναμε μικρούς ρόλους, ως μαθητές, αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς ασχολιόταν με το πώς θα περάσουμε από τη μία άκρη στην άλλη, ήταν μεγάλο μάθημα. Γιατί είναι ο καθένας μας πάνω στη σκηνή;

Εσείς έχετε αναρωτηθεί γιατί;

Ξέρω πολύ καλά γιατί είμαι επάνω στη σκηνή πια. Έχω κάτι να μοιράσω και να μάθω από τους- ανθρώπους, από το κείμενο, το καθετί που φτιάχνει μία παράσταση. Έχω να μάθω και από το θεατή, γιατί για μένα το θέατρο είναι επαφή. Οπότε, είμαι εκεί γιατί έχω μια βαθιά υπαρξιακή αγωνία. Αν δεν καίγομαι, αν δεν υπάρχουν κάρβουνα στα πόδια μου, κάθε βράδυ και κάθε λεπτό που είμαι στη σκηνή, έχω αποτύχει.

Πηγή: Λοιπόν