Ορέστης Ανδρεαδάκης: Μιλάει με καμάρι για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
O Ορέστης Ανδρεαδάκης µετράει πολλά βήµατα στο σινεµά: Κριτικός, δηµιουργός και παρουσιαστής κινηµατογραφικών τηλεοπτικών εκποµπών, διευθυντής του περιοδικού «Σινεµά», συνδιοργανωτής του ∆ιεθνούς Φεστιβάλ Κινηµατογράφου της Αθήνας από την πρώτη του µέρα, καλλιτεχνικός του διευθυντής από το 2007, συνιδρυτής του Open Air Film Festival. Τα βήµατά του, γνωστά και στο εξωτερικό (το 2013 η γαλλική κυβέρνηση του απένειµε τον τίτλο του Ιππότη του Τάγµατος των Γραµµάτων και των Τεχνών), τον οδήγησαν τον περασµένο Μάιο στην πιο απαιτητική, ίσως, θέση τής µέχρι τώρα διαδροµής του - αυτή του καλλιτεχνικού διευθυντή τού Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Θεσσαλονίκης. Και τώρα μιλάει για αυτό...
Πώς έχει διαµορφωθεί η εικόνα που είχες για το φεστιβάλ τώρα που το ζεις εκ των έσω;
Είναι πολύ καλύτερη. Ήξερα ότι είναι ένας θεσµός µε κύρος και διεθνή απήχηση, όµως το συνειδητοποίησα πολύ πιο έντονα στις Κάννες. Από το περίπτερο του φεστιβάλ πέρασαν κυριολεκτικά όλοι οι παράγοντες της ευρωπαϊκής κινηµατογραφικής βιοµηχανίας, για να γνωρίσουν τα νέα του πρόσωπα -τη γενική διευθύντρια Ελίζ Ζαλαντό και εµένα- γεγονός που προδίδει τον σεβασµό τους προς τον θεσµό. Επίσης, διαπίστωσα το πόσο υψηλό είναι το επίπεδο των εργαζοµένων του φεστιβάλ. Επίπεδο διεθνές, όσον αφορά τη γνώση, την εµπειρία και την αποτελεσµατικότητα.
Ποιο είναι το νέο στίγµα του φεστιβάλ;
Ούτε εγώ, ούτε η Ελίζ, ούτε οι υπόλοιποι συνεργάτες είµαστε από αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ιδεολογικοποιώντας τις διαφορές τους µε τους προηγούµενους, µόνο και µόνο για να αποκτήσουν υπόσταση. ∆εν µπορώ, ούτε θέλω να δώσω στίγµα. Θα το δώσουν το κοινό, οι επαγγελµατίες του κινηµατογραφικού χώρου, οι δηµοσιογράφοι και οι κριτικοί. Εύχοµαι αυτό που θα δουν να τους αρέσει.
Εκείνο, πάντως, που κάνουµε εµείς είναι αυτό που πιστεύουµε πως αρµόζει στην πόλη της Θεσσαλονίκης, στην ιστορία του φεστιβάλ και, βέβαια, στην εποχή, που καθρεφτίζει την κρίση, την αύξηση των ακροδεξιών σχηµατισµών, το µεταναστευτικό και τον φόβο του διαφορετικού σε όλη την Ευρώπη. Βάσει αυτών φτιάχνουµε το πρόγραµµα, όχι µόνο των ταινιών, αλλά και όλων των δράσεων που περιβάλλουν τη διοργάνωση.