Γιάννης Μπέζος: «Έχασα πάρα πολλά λεφτά. Δεν τα κλαίω»

Έχει προλάβει την χρυσή εποχή της τηλεόρασης, αλλά δεν έχει τόσα χρήματα όσο κάποιοι φαντάζονται.

Τι γνώμη έχετε για τον περιορισμό των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών σε τέσσερις;

«Το ζήτημα για μένα είναι ποιοτικό, όχι ποσοτικό. Ας είναι τέσσερα ή δεκατέσσερα τα κανάλια, αρκεί να είναι καλά από την άποψη του περιεχομένου. Πάντως, εγώ πιστεύω στην ελεύθερη αγορά, δεν πιστεύω στο πολύ κράτος - και ακόμη λιγότερο στο πολύ ελληνικό κράτος. Πολλοί επικαλούνται τα μοντέλα της Σουηδίας, της Νορβηγίας κ.ά. Αυτές οι συγκρίσεις είναι ανόητες. Το ελληνικό κράτος είναι χτισμένο σε σαθρά θεμέλια από την ίδρυσή του. Είμαι υπέρ μιας ελεύθερης αγοράς, όπου όμως δεν θα κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει. Υπάρχουν όρια και νόμοι. Το κράτος μπορεί να εποπτεύει, αλλά όχι να γίνεται εργοδότης»

- Είστε ένας από τους κορυφαίους Ελληνες ηθοποιούς, οπότε πιθανώς το κοινό φαντάζεται ότι αμείβεστε πλουσιοπάροχα. Ισχύει κάτι τέτοιο;

«Ο κόσμος μπορεί να φαντάζεται τι εισπράττω (παρόλο που πέφτει έξω), δεν έχει ιδέα όμως για το τι χάνω. Και δεν είναι δουλειά του να το ξέρει. Ως παραγωγός, δηλαδή εργοδότης, υπήρξα άψογος - και κάτι παραπάνω θα έλεγα. Απόδειξη ότι έχασα πάρα πολλά λεφτά, δεν θέλω να πω το ποσόν γιατί δημιουργούνται εντυπώσεις, αλλά μιλάμε για πολλά λεφτά. Όταν πας να κάνεις αυτή τη δουλειά καλά και με ό,τι προβλέπεται στις συλλογικές συμβάσεις, με όλους τους συντελεστές πολύ καλοπληρωμένους κ.λπ., δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσεις στο θέατρο. Αυτά τα χρήματα που ξοδεύτηκαν ξοδεύτηκαν εν γνώσει μου. Δεν τα κλαίω. Χρήματα αρκετά πήραμε από την τηλεόραση και από το θέατρο και χρήματα αρκετά χάσαμε. Αλλά δεν παραπονιέμαι. Θα ήταν τρελό να λέω εγώ «αχ τι αδικημένος που είμαι σ’ αυτή τη δουλειά». Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Στο κάτω-κάτω δεν έκανα αυτή τη δουλειά ούτε για να βγάλω λεφτά, ούτε για να γίνω πλούσιος. Την έκανα γιατί μου άρεσε και δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο»

Δεν είναι παράλογο να σας αρέσει να χάνετε χρήματα από τη δουλειά σας;

«Το κίνητρό μου ήταν να κάνω θέατρο όπως το ήθελα εγώ. Όταν ανέβασα τον «Κατά φαντασίαν ασθενή» έβγαλα πολλά χρήματα. Όταν έκανα την «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ έχασα πολλά χρήματα - για να αναφέρω δύο ακραία παραδείγματα. Δεν κλαίγομαι, ήταν όλα εν γνώσει μου. Αλλά είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι»