Γιώργος Χρυσοστόμου: «Η ενέργεια του κουτσομπολιού είναι πάντοτε αρνητική»

«Την ήθελα την αναγνωρισιμότητα. Έτσι όμως όπως τη σκέφτεται ένα μικρό παιδί όταν λέει "θέλω να μου δίνουν σημασία", όχι όπως είναι τώρα. Δεν ήξερα, ούτε τι δυσκολία έχει, ούτε τι ψυχική οδύνη, ούτε τι κόστος στην ψυχική ελευθερία. Γιατί είναι ένα πακέτο που έχει απ' όλα. Είναι δίκοπο μαχαίρι. Η αναγνωρισιμότητα είναι ωραίο πράγμα αλλά θέλει ωριμότητα για να τη διαχειριστείς. Ακόμα και όταν λες ότι δεν τη θέλεις, τη θέλεις. Φαίνεται φαντεζί, αλλά είναι δύσκολο. Ναι, μπορεί κάποιος ηθοποιοί τον Χόλυγουντ να έβγαλε 30 εκατ. δολάρια, αλλά ζει σε ένα σπίτι-φρούριο, χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα που δεν θα σχολιαστεί αν γράψουν ότι κυκλοφορούσα μεθυσμένος, δεν με νοιάζει, τα έχω ξεπεράσει πια αυτά. Μια ζωή την έχουμε, θυμάμαι παλιότερα, πριν γίνω γνωστός, με είχε στείλει ένας φίλος αναγνωρίσιμος να του πάρω προφυλακτικά γιατί ντρεπόταν. Εγώ δεν μπορώ να ζήσω έτσι», λέει ο Γιώργος Χρυσοστόμου στο Πρώτο Θέμα και συνεχίζει:

«Ούτε μπορώ να είμαι σοβαροφανής επειδή πρέπει. Ο κόσμος έχει την ψευδαίσθηση ότι αν είσαι γνωστός, είσαι πολλά πράγματα, μεταξύ των οποίων και πλούσιός. Δεν ισχύει αυτό, ειδικότερα τώρα. Μπορεί να ίσχυε για κάποιους μέχρι το 2010, αλλά όχι πια. Και ο κίτρινος Τύπος διογκώνει αυτές τις αντιλήψεις. Δεν υπάρχει αυτό που λένε "υγιές κουτσομπολιό". Η ενέργεια του κουτσομπολιού είναι πάντοτε αρνητική, από τη στιγμή που εκθέτεις κάτι που ο άλλος κρύβει. Καταρχάς, ανθρωπομορφικά αν το δεις
πώς γίνεται το κουτσομπολιό, όταν κατεβαίνει το κεφάλι και σηκώνεται το φρύδι και μεταμορφώνεσαι σε έναν μικρό διάβολο και λες "είδες τι έγινε με τον τάδε;", μεταφέρεις αρνητική ενέργεια, η οποία κάποια στιγμή θα γυρίσει πάνω σου. Αν είσαι φαν του κουτσομπολιού, τότε και το κουτσομπολιό είναι φαν σου. Όποιος ρωτάει παραπάνω απ' αυτά που πρέπει, κάποια στιγμή θα πρέπει και αυτός να δώσει παραπάνω απ' αυτά που αντέχει», καταλήγει ο ηθοποιός.