Στέφανος Ληναίος: Αποχαιρετά τον καλό του φίλο Ντάριο Φο

Σκηνοθέτης, ηθοποιός και λογοτέχνης, ο Ντάριο Φο ήταν βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας . το 1997- Συγκλονισμένη η γείτονα χώρα Ιταλία από την απώλεια του σπουδαίου Ντάριο Φο, σε όλα τα ΜΜΕ αναφέρεται ως ένας από τους πληρέστερους καλλιτέχνες της εποχής μας, ο οποίος είχε ασχοληθεί με επιτυχία και με τη λογοτεχνία και τη σκηνογραφία, ενώ ήταν και θιασάρ-ης , Σε όλη του σχεδόν την καλλιτεχνική σταδιοδρομία είχε στο πλευρό του τη σύζυγο του και .ηθοποιό, Φράνκα Ράμε.

Αντισυμβατικός, με μοναδικό ταλέντο στον αυτοσχεδιασμό, ο Ντάριο Φο είχε αναπτύξει και εντονότατη πολιτική δράση. Στην Ελλάδα ο Ντάριο Φο συνέδεσε στενά το όνομά του με τον Στέφανο Ληναίο, την Έλλη Φωτίου και το θέατρο «Αλφα». Ο Στέφανος Ληναίος μίλησε συγκλονισμένος για τον θάνατο του καλού του φίλου στην Freddo: «Δεν είμαι καθόλου καλά και πενθώ τον χαμό του αγαπημένου μου φίλου. Ο Ντάριο ήταν ένα κομμάτι από τη ζωή μου. Για μένα και για την Έλλη Φωτίου, ο θάνατος του Ντάριο Φο δεν είναι ο θάνατος ενός απλού ανθρώπου και φίλου. Ο Ντάρισ Φο μας τίμησε όχι μόνο με τα έργα του, αλλά και με τη φιλία του. Ήταν θεμέλιο και συνδεδεμένος με την ιστορία του θεάτρου "Αλφα". . Ήταν παράδειγμα για μίμηση. Ασυμβίβαστος, μαχόμενος άνθρω¬πος, που πάλευε για τα δικαιώματα των απλών ανθρώπων. Γνωριστήκαμε το 1977, όταν ήρθε στην Αθήνα και μας έδωσε τα δικαιώματα για τα έργα του "Τυχαίο ατύχημα" και "Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω". Τότε μου είπε "όλα μου τα έργα μπορείς να τα παίζεις". Έπειτα, όταν πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, μας πήρε τηλέφωνο και μας ρωτούσε τι να κάνει. Μετά το Νόμπελ ήρθε ξα-- να στην Ελλάδα και του είχαν εκδήλωση στους Δελφούς. Και εκεί μας κάλεσε προσωπικά. Η τελευταία χαρά για μένα ήταν όταν έδωσε συνέντευξη σε γαλλικό περιοδικό και μίλησε για μένα: "ένας Έλληνας μόνο κατάλαβε πώς πρέπει να παίζονται και να διασκευάζονται τα έργα μου". Καλό ταξίδι, φίλε μου».