Ντορέττα Παπαδημητρίου: «Ομάδες έχουν ζητήσει τον γιο μου αλλά…»

Η ηθοποιός μίλησε για την γυμναστική, τον πρωταθλητισμό και τα παιδιά της. Δείτε τι είπε.

-Γυμνάζεσαι καθόλου αυτή την περίοδο;

«Αθλούμαι ανά διαστήματα, όσο αντέχω κι όσο προλαβαίνω. Κάνω λίγο γιόγκα, λίγο τρέξιμο, λίγη κολύμβηση και πηγαίνω γυμναστήριο. Αυτή την περίοδο χορεύω επίσης, κάνω λάτιν με τον Παύλο, τον παρτενέρ μου από το Dancing – δεν τον ξεπέρασα το χορό. Εναλλάσσω τη γυμναστική μου γιατί δε μου αρέσει να νιώθω ότι πρέπει οπωσδήποτε να γυμναστώ. Θέλω να περνάω καλά κατά τη διάρκεια της άσκησης» τόνισε στο Shape.

-Πόσα χρόνια έκανες πρωταθλητισμό;

«Πολλά, από τα 5 μου μέχρι τα 19, 20 περίπου. Έκανα ρυθμική γυμναστική 10 χρόνια και μετά άλματα»

-Τι θυμάσαι από αυτή την περίοδο;

«Ο πρωταθλητισμός δεν έχει σχέση με τον αθλητισμό. Έχει πολλή πίεση, άγχος, αποτυχίες και θυσίες. Δεν μπορείς να παίξεις, να πας διακοπές, να διασκεδάσεις όπως τα υπόλοιπα παιδιά, γιατί έχεις 5 με 7 ώρες προπόνηση καθημερινά. Παρ’ όλ’ αυτά, επειδή για να το κάνεις πρέπει να σου αρέσει, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Όταν κερδίσεις κάποιο μετάλλιο, όταν πετυχαίνεις κάποιο στόχο, όταν πας καλά, τα ξεχνάς. Και μαθαίνεις σπουδαία πράγματα: να εκτιμάς, να δουλεύεις συστηματικά για να πετύχεις, ακόμα και να χάνεις – εγώ θυμάμαι περισσότερο τις φορές που είχα χάσει και που έπρεπε να “ξανασηκωθώ”. Χτίζεις μια προσωπικότητα που είναι πολύ χρήσιμη για τη ζωή σου αργότερα, ακόμα κι αν δεν ασχοληθείς με τον αθλητισμό, σε οποιαδήποτε δουλειά.»

-Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, τι θα ήθελες να σβήσεις από αυτή την περίοδο;

«Τίποτα. Πραγματικά είμαι πεπεισμένη ότι όλο αυτό με έχει χτίσει, έχει διαμορφώσει το χαρακτήρα μου και θεωρώ ότι μόνο καλά έχω πάρει.»

-Θα ήθελες τα παιδιά σου να ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό;

«Θα αποφασίσουν μόνα τους. Μόνο αν έχουν το ταλέντο και τη θέληση, θα μπορούν να αντεπεξέλθουν. Αν το βλέπουν σαν χαρά και όχι σαν αγγαρεία, θα το κάνουν καλά. Απλώς, αν το έκαναν, επειδή το έχω περάσει, θα ήταν για μένα πιο εύκολο να κατανοήσω τις ανάγκες αλλά και τις δυσκολίες.»

-Έχεις διακρίνει να έχουν κάποια κλίση προς τον αθλητισμό;

«Ο μεγάλος παίζει καλό ποδόσφαιρο, από τα 3 του που ξεκίνησε την μπάλα μέχρι σήμερα που είναι 12. Τον έχουν ζητήσει ομάδες, αλλά εμείς πηγαίνουμε με τις ταχύτητες που θέλει εκείνος. Ο μικρός ασχολείται περισσότερο με το μπάσκετ. Τους περιμένω, τους παρακολουθώ και τους ακολουθώ. Δε θέλω να τους κατευθύνω προς κάποια κατεύθυνση, θέλω να δω εκείνοι προς τα πού θέλουν να πάνε.»