Έλντα Πανοπούλου: Απίστευτο! Πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι ανέβηκε στα 5 της

Η συνάντηση σας με το θέατρο πώς έγινε; Υπάρχει κάποια συναρπαστική ιστορία για όλο αυτό;

«Η συνάντηση μου στο θέατρο οφείλεται σε πολύ καλούς συμφοιτητές που είχα στη σχολή του Πέλου Κατσέλη, από την οποία και αποφοίτησα. Ένας πολύ καλός συνάδελφος, ο Παναγιώτης Σταματόπουλος, έμαθε ότι χρειαζόντουσαν στην παιδική σκηνή του Δημήτρη Ποταμίτη μία κοπέλα που να παίζει πιάνο και ακορντεόν, θυμήθηκε ότι σε ηλικία μόλις 5 ετών θεωρήθηκα παιδί-θαύμα, καθώς έπαιζα μόνη μου πιάνο και ακορντεόν. Με έστειλε στον Δημήτρη Ποταμίτη και με πήρε αμέσως. Έτσι ξεκίνησα στο θέατρο».

Έχετε μεγάλη και σημαντική πορεία ατό θέατρο, ζήσατε πολλά... Σήμερα, τι σημαίνει να είσαι ηθοποιοί;

«Σημαίνει να μπορείς να ανταγωνίζεσαι διάφορα "πλάσματα" που διατείνονται ότι είναι ηθοποιοί. Εσύ θα πρέπει να πείσεις καθημερνά-για το πόσο διαφορετικοί είναι ο ηθοποιός απ' όλους αυτούς που ξηλώνουν "ηθοποιοί". Ο ηθοποιό^ Οα πρέπει να είναι μορφωμένος, να έχει παιδεία, να έχει κουλτούρα και γνώσεις του αντικειμένου του. Δυστυχώς, όλα αυτά βρίσκονται οε πλήρη αντιπαράθεση, με αρκετούς . "ηθοποιούς", οι οποίοι ούτε κουλτούρα διαθέτουν ούτε γνώσεις, αλλά κυρίως δεν διαθέτουν το απαιτούμενο ήθος Προκειμένου να επικοινωνήσουν με το κοινό».

Τι έχει σταθεί καθοριστικό στη διαμόρφωση σου στην καλλιτέχνιδα που ξέρουμε; Είναι ψυχολογικά απαιτητικό να περιμένει ο άλλος από σένα να τον κάνεις να γελάσει;

«Όχι, δεν είναι απαιτητικό, θα ήταν ψυχοφθόρο αν σταματούσαν να περιμένουν από εμάς τους κωμικούς να νους κάνουμε να γελάσουν, Η επιτυχία ενός κωμικού ηθοποιού, φύσει και θέσει, είναι ότι βγαίνει στη σκηνή και χωρίς να πει τίποτα, απλώς κοιτώντας το κοινό, εκείνο ξεκαρδίζεται στο γέλιο. Αυτή είναι μια ηδονή που προκαλείται στον κωμικό ηθοποιό, που είναι αναντικατάστατη. Δηλαδή, εάν το χάσουμε αυτό, χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Απλώς υπάρχουν κάποιες προσωπικές στιγμές μέσα στη διάρκεια του βίου μας (εκτός σκηνής) όπου μπορεί να είμαστε είτε λυπημένοι είτε πονεμένοι είτε απογοητευμένοι. Και αυτά δεν πρέπει να το περάσουμε στον κόσμο. Γιατί έχουμε ρόλο... Όλοι οι ηθοποιοί έχουν ρόλο στην κοινωνία, όχι μόνο στη σκηνή. Ο ρόλος του κωμικού ηθοποιού είναι να χαρίζει χαμόγελο στο κοινό του, όπου κι αν το πε-τύχει, σε όποια στιγμή της ζωής του. Αυτό είναι λιγάκι σκληρό και επώδυνο. Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο να γελάσει γιατί μέσα μας εμείς κλαίμε. Είναι ένας αγώνας που πρέπει να τον νικάμε καθημερινά».

Πηγή: full life